kineza3

kilkusekundowego skurczu izoraetrycznego (zwiększenie opora), po którym kontynuuje się zatrzymany ruch. Manewr ten powtarza się kilka razy podczas całego „seta” ćwiczenia dynamicznego (np. co drugi ruch), a sposób ten służy przede wszystkim szczególnemu wzmocnieniu określonej grupy mięśni.

Omawiając ćwiczenia izometryczne należy wspomnieć także o tzw. kokontrakcji, która coraz częściej łączona jest z wyżej wymienionymi ćwiczeniami. Kokontrakcja tłumaczona jest jako współskurcz, zdolność napinania mięśni otaczających staw. Polega na świadomym kontrolowaniu napięcia mięśni w sposób, który zapewnia wytworzenie stabilizacji czynnej (mięśniowej) stawu i ochronę np. przeszczepu przed nadmiernym obciążeniem.

W układzie ruchu nazwą tą określa się jednoczesne napięcie przeciwstawnych grup mięśniowych. W przypadku stawu kolanowego, będzie to oczywiście oznaczało jednoczesne napięcie prostowników i zginaczy kolana.

Przykładowe ćwiczenia:

Ćwiczenie 1

W leżeniu tyłem chory unosi wyprostowaną kd. Nieznacznie nad podłoże i utrzymuje ją w tej pozycji.

Ćwiczenie 2

Chory leży tyłem, a kinezyterapeuta chwyta jedną ręką za podeszwę zgiętej grzbietowo stopy chorego, drugą rękę wsuwa pod dół podkolanowy. Chory stara się zginać podeszwowo stopę przeciw nie dającemu się pokonać oporowi i naciska na wsuniętą pod kolano rękę kinezyterapeuty.

Ćwiczenie 3

Chory leży tyłem, a kinezyterapeuta wsuwa rękę pod jego piętę, polecając mu zmniejszanie nacisku pięty na rękę bez odrywania pięty od podłoża.

Ćwiczenie 4

Chory leży tyłem, a kinezyterapeuta trzyma rękę tuż nad palcami jego stopy polecając, aby usiłował on dotknąć palcami stopy ręki kinezyterapeuty nie odrywając pięty od podłoża.