kral&

b-b

b-b

Rys. 19. Komin z gotowych elementów okładzinowych z wypełnieniem żelbetem

Do zalewania otworów, mieszczących zbrojenie w kominach z pustaków betonowych, należy stosować zaprawę o wytrzymałości nie mniejszej niż 80 kG/cm² lub beton w stanie półciekłym o marce nie mniejszej niż marka betonu użytego do wykonania pustaków’. Zalewanie pustaków powinno się odbywać z wysokości nie większej niż 0,8 m.

Najmniejszą grubość ścian przy wylocie kominów żelbetowych należy przyjmować według poniższego zestawienia:

Średnica zewnętrzna	Wysokość	Najmniejsza grubość żelbe-
trzonu komina przy	komina	towej ściany płaszcza ko-
wylocie		mina
m	m	cm
do 2	do 30	12
do 8	dowolna	15
ponad 8	dowolna	18

Doskonalenie metod wykonawczych dla monolitycznych kominów żelbetowych szło głównie trzema drogami:

a)    za pomocą form przestawnych,

b)    „    „ deskowań ślizgowych,

c)    ,,    „    „ przesuwnych.

1.5.3. Formy przestawne

Składają się one z powierzchni walcowych — wewnętrznej i zewnętrznej, o wysokości 2,0-f 2,5 m, między którymi zabetonowana przestrzeń tworzy odpowiedniej grubości płaszcz komina. Po kilku godzinach, gdy beton stężeje, pod-

nosi się formy o połowę ich wysokości my. I znów po stężeniu powtarza sie tę czynność, aż do uzyskania, pełnej wy-sókości komina^JCyklu tych prac nie wolno przerywać, by uniknąć przyyyąrcia-betonu do form. Szybkość wzrostu koMnal^^^gtrjeariei doby~wynosi 3-1-4 m, a może być jeszcze większa przy zastosowaniu cementu szybkosprawnego i przy dobrej organizacji robót.    -

Tak pomyślane formy przestawne dają w efekcie komin w kształcie walca kołowego.    '

Istnieje również możliwość wykonania tą metodą komina zbieżnego. Należy wtedy wykonać formę z wąskich elementów' trapezowych na kształt klepek bednarskich, by w zestawieniu dały potrzebne nachylenie ścian. Poza tym wymiary tych „klepek” muszą być tak dobrane, by mniejsza (górna) szerokość każdej „klepki” była równa połowie różnicy dolnego i górnego obwodu formy. Uzyskuje się wtedy — po przestawieniu formy o pól wysokości w górę i wyjęciu jednej „klepki” — zamknięcie formy.

1.5.4. Deskowania ślizgowe

Stanowią one bardziej zmechanizowaną formę wykonawstwa kominów żelbetowych (również silosów, wież i innych obiektów o ścianach równoległych lub walcowych).

Na rys. 20 pokazano schematyczny układ deskowania ślizgowego, którego najważniejsze elementy stanowią deskowania zewnętrzne i wewnętrzne 1, pręty prowadzące 5 i lewary 4.    .

Deskowania tworzą dwa koncentryczne cylindry o wysokości 1,24-1,5 m, a odstęp między, nimi odpowiada grubości ściany komina.

Przesuwanie deskowania do góry odbywa się za pomocą lewarów, opartych na prętach prowadzących, zrobionych ze stali okrągłej 0254-30 mm, rozstawionych w betonie ścianek co 1,04-1,2 m.

Beton układa się w deskowaniu warstwami po 104-15 cm, podciągając systematycznie deskowanie do góry. Szybkość wznoszenia żelbetowego komina wynosi 24-3 m na dobę.

Dalszym rozwinięciem tej metody jest zastosowanie tzw. wielokrotnych urządzeń ślizgowych. Przykładem tego może być metoda podwójnego ślizgu, pokazana na rys. 21, umożliwiająca równoczesne wykonywanie dwóch cylindrów komina: zewnętrznego z żelbetu żwirowego i wewnętrznego z betonu ogniotrwałego¹ zbrojonego, między którymi daje się izolacyjną zasypkę, zwykle z granulowanego żużla wielkopiecowego.

51

1

PN-62/B-06257 Beton żaroodporny na cemencie portlandzkim lub hutniczym.