krale

zwykle osiąga w kominach murowanych przez wyraźne pogrubienie ścian u .wylotu i uchwycenie obręczami stalowymi lub przez zastosowanie zwieńczenia wylotu w kominach żelbetowych (rys. 49).

Rys. 49. Przykład zwieńczenia wylotu żelbetowego komina z wykładziną

Zewnętrzną powierzchnię komina powleka się, na wysokości co najmniej 1,5 D_z od wylotu w dół, kwasoodporną farbą, a nieraz nawet stosuje się tu kwa-soodporną cegłę.

Ściany wylotu komina nakrywa się czapką, zabezpieczającą najwyższą część trzonu przed korozją i wpływami atmosferycznymi.

Czapki ochronne w kominach wyższych, w których izolację i wykładzinę doprowadzono do wylotu, wykonuje się zwykle żeliwne, rzadziej z kwasoodpornej stali lub ołowiu. Nakrycie to składa się z segmentów luźno ułożonych, nie zakotwionych do komina i zachodzących brzegami na siebie. W kominach ceglanych można głowicę pokryć klinkierem.

Wykonując zwieńczenie wylotu i czapkę należy pamiętać, że wykładzina ma pionowe ruchy termiczne, a więc trzeba pod czapką przewidzieć pewien luz, umożliwiający swobodne odkształcenie wykładziny.

-Poza tym konstrukcja głowicy powinna uniemożliwiać przedostawanie się pomiędzy wykładzinę i płaszcz komina wody opadowej, pyłów lub innych zanieczyszczeń.

1.8.6. Zbiorniki sadzy

Znajdują się one w dolnej części komina i w nich gromadzą się opadające grubsze części stałe spalin. W mniejszych kominach wykonuje się zbiorniki sadzy o głębokości min. 0,6 m, licząc od dolnej krawędzi wlotu czopucha. W celu umożliwienia wybierania sadzy i popiołu ze zbiornika, należy wykonać w trzonie komina oddzielnie przejście do zbiornika, o wymiarach min. 0,6 X 1,2 m. Otwór wejściowy dojścia zamurowuje się na grubość co najmniej 1 cegły lub zamyka ruchomymi zastawami.

W większych kominach. / czopuchami nadziemnymi, wykonuje się zasobniki do zbierania opadających popiołów. Mogą to być żelbetowe leje odpopie-lające lub żelbetowe stropy / opartymi na nich zesypami kształtu lejowatcgo. Przykład takiego rozwiązania pokazano na rvs. 50.

Rys. 50. Dolna część większego komina żelbetowego: 1 wprowadzenie czopucha, 2 — ścianki rozdzielcze, 3 — popielnik z zesypcm, 4 — strop popielnika, 3 — otwór, 6 — zawór, 7 — otwór

do usuwania popiołu

1.9. FUNDAMENT KOMINA

Fundamenty kominów wykonuje się najczęściej w' postaci płyty o grubości w części środkowej na ogół nie mniejszej od 1,0-1-1,5 m. Kształt płyty w planie jest zwykle okrągły, rzadziej wieloboczny; płyty prostokątne mogą być stosowane tylko w wyjątkowych przypadkach, np. z powodu braku miejsca między istniejącymi budowlami i pod kominami o wysokości- 25 m.

Fundamenty kominów -wykonuje się z zasady żelbetowe; stosowanie murowanych fundamentów jest niedopuszczalne.

Zwykle pod pojęciem żelbetowy fundament komina rozumie się nic tylko płytę fundamentową, ale całą część konstrukcji komina, znajdującą się pod po-

O'

121