LastScan11 (6)

i

W literaturze przedmiotu rekreacyjne formy aktywności ruchowej klasyfikuje się w różnorodny sposób. W niniejszym opracowaniu usystematyzowano je według kilku podstawowych kryteriów.

Ze względu na intensywność wysiłku:

a)    relaksacyjne (np. spacerowanie, wędkowanie, obserwacje przyrody, zajęcia hobbystyczne, zabawy towarzyskie),

b)    średnio intensywne (np. rekreacyjne gry ruchowe, jazda na łyżwach, żeglowanie, gimnastykowanie się),

c)    intensywne (np. biegi kondycyjne, aerobik, pływanie dystansowe).

Ze względu na stopień trudności (złożoności technicznej):

a)    łatwe (np. biegi, jazda na rowerze, gry i zabawy ruchowe),

b)    średnio trudne (np. gra w siatkówkę, pływanie, jazda na łyżwach),

c)    trudne (np. jazda na nartach, windsurfing, wspinanie, tenis ziemny).

Ze względu na porę roku:

aTTeTilic (ftp. kąpiele w morzu, wędkowanie, nurkowanie, jazda na nartach wodnych),

b) zimowe (np. jazda na nartach, łyżwach, sankach, kuligi, snowboarding).

e) całoroczne.

Ze względu na miejsce realizacji:

a)    plenerowe: w wodzie, na wodzie, nad wodą, w górach, w powietrzu - latanie na lotniach, paralotniach, szybowcach,

b)    ,.pod dachem'’(np. ćwiczenia kulturystyczne, aerobik, gra w kręgle, bilard, taniec),

c)    boiskowe (np. gry sportowe).

Podane przykłady klasyfikacji rekreacyjnych form aktywności ruchowej mają istotne znaczenie praktyczne. Wiedza o ich zróżnicowaniu oraz umiejętność wykorzystania z uwzględnieniem różnych warunków stanowią podstawę programowania działań rekreacyjnych zarówno w wymiarze zachowań spontanicznych, jak i zorganizowanych, indywidualnych i grupowych.

Działalność rekreacyjna występuje w różnych formach organizacyjnych, wykorzystuje różne środki i przebiega zgodnie z zasadami szeroko pojętej kultury fizycznej.

Przez pojęcie form organizacyjnych autorzy tego kompendium rozumieją sposoby organizacji zajęć (czynności) rekreacyjnych.

Ze względu na wielkość grupy wyróżnia się formy:

a)    indywidualne (samotnicze),

b)    zespołowe (w parze, rodzinie, grupie koleżeńskiej, drużynie).

Ze względu na stopień zorganizowania i charakter struktur wewnątrzgrupo-wycli wyróżnia się:

a) zajęcia spontaniczne, indywidualne lub w grupach.

i

I

b) zajęcia zorganizowane, indywidualne lub w grupach (tzw. stale formalne lub nieformalne zespoły ćwiczeniowe).

Zespoły ćwiczeniowe pelu iąw działalności rekreacyjnej szczególne funkcje, dlatego tej formie organizacyjnej poświęca się w nin iejszym opracowaniu więcej uwagi.

Precyzyjne zdefiniowanie pojęcia stały zespól ćwiczeniowy może wywołać wiele sporów. Najczęściej jednak terminem stały zespół ćwiczeniowy określa się grapę osób zajmujących się w ramach własnego czasu wolnego regularnym uprawianiem wybranych form rekreacji ruchowej. Rezultaty tej działalności powodują indywidualne skutki w sferze odnowy sil psychofizycznych.

Zespól ćwiczeniowy jest podstawową jednostką metodyczno-organizacyjną, w ramach której odbywa się zorganizowane i systematyczne uprawianie rekreacji ruchowej. Liczba osób w zespole ćwiczeniowym może być różna, zależnie od rodzaju formy aktywności i warunków niezbędnych do utrzymania charakteru zajęć i icli bezpieczeństwa. Funkcjonowanie zespołu oparte jest na zasadach planowej i regularnej działalności, mającej na celu stale podnoszenie sprawności fizycznej, zdrowia, wydolności, zgodnie ze wskazaniami teorii i metodyki kultury fizycznej.

Istnieje pewne zróżnicowanie sposobu i zakresu funkcjonowania stałych zespołów ćwiczeniowych. Dokonując klasyfikacji ich rodzajów, można posłużyć się kilkoma odrębnymi kryteriami.

Ze względu na dominujący typ kontaktów społecznych podzielić je można na zespoły:

a)    formalńe,

b)    nieformalne.

Ze względu na czas działalności wyróżnia się zespoły:

a)    stale (całoroczne),

b)    sezonowe,

c)    okazjonalne (chwilowe).

Ze względu na charakter formy rekreacji realizowanej w zespole mówi się o zespołach:

a)    kwalifikowanych,

b)    popularnych.

Ze względu na dyscyplinę:

a)    gimnastyczne (np. aerobik, step-reebok, callanetics),

b)    rekreacyjnych gier ruchowych (np. ringo, kręglarstwo, tenis stołowy),

c)    gier zespołowycli (np. piłka siatkowa, piłka koszykowa),

d)    rekreacyjnych ćwiczeń terenowych (np. biegi na orientację, ścieżka zdrowia),

e)    wschodnich systemów samodoskonalenia (np. dżudo, ćwiczenia relaksa-cyjno-koncentrujące, taek\^ondo),

5!