mity051

104 Kus, Kusz

go. „Widoczna ambiwalencja (mężczyzna-kobieta, ogień-drewno, jas-ność-ciemność) zdaje się świadczyć o prastarej genezie święta łagodzącego sprzeczności dualnego społeczeństwa" (Kempiński).

Kus, Kusz - postać biblijna. Autor prologu do Kroniki zuielkopolskiej twierdzi, że „Słowianie i Niemcy (Theutunici) pochodzili podobno od dwóch braci, Jana i Kusa, potomków Jafeta", powołując się bezzasadnie na autorytety Izydora z Sewilli (VII w.) i Marcina Polaka (XIII w.). Według Księgi Rodzaju (10, 2.6-8) —> Jawan (czyli Jan w Kronice wielkopolskiej) był wprawdzie synem Jafeta, Kusz jednak synem Chama, a zarazem ojcem Nimroda (zob. Nemrod).

laskowiec - zob. leśny, leśny duch.

latawiec - zob. demony domowe.

Lech i Czech

Lech - eponim Lechitów (Polaków). Autor prologu do Kroniki wielkopolskiej informuje, że —> Pan, władca Panończyków, miał trzech synów: —> Lecha (pierworodny), —> Rusa i —> Czecha. „I ci trzej wydawszy potomstwo z siebie i ze swego rodu, posiadali trzy królestwa: Lechitów, Rusinów i Czechów (zwano ich też Bohemi), posiadają je obecnie i na przyszłość posiadać będą, jak długo spodoba się Bożej woli. Spośród nich, jak okazuje się zarówno z kronik, jak i z (rozległości) granic, przewagę i panowanie i wyższość w całym cesarstwie [wielkim państwie Słowian - J. S.] mieli Lechici". O Rusie i Czechu nie dowiemy się z Kroniki wielkopolskiej nic więcej, natomiast „Lech ze swoim potomstwem wędrował przez rozległe lasy, gdzie (teraz) istnieje królestwo polskie, przybywszy wreszcie do pewnego uroczego miejsca, gdzie były bardzo żyzne pola, wielka obfitość ryb i dzikiego zwierza, tamże rozbił swe namioty. A pragnąc tam zbudować pierwsze mieszkanie, aby zapewnić schronienie sobie i swoim, rzekł: «Zbudujmy gniazdo!»

Stąd i owa miejscowość aż do dzisiaj