/
których zużycie na jedną suknią wynosiło przeciętnie około 14 łokci (tj. ok. 8 m), można sobie wyobrazić, jak kosztowny był dawny ubiór.
TKANINY
W pierwszych łatach XX w. noszono stroje z tkanin bardzo drogich, wykonywanych z naturalnych włókien. Popularne były sukna angielskie, kaszmiry, aksamity, korty, szewioty, adamaszki, welury, breszowane kropy ilu. Poza tym gładkie lub haftowano etaminy, fulary, woale, grenadiny, batysty, tiule, muśliny oraz powszechnie używana sztywna i szeleszcząca tafta, zwana wówczas „taffetas".
Jedwab natomiast występował tylko w sukniach balowych i wizytowych; nie używano go na suknie spacerowe i domowe. Byl podstawowym materiałem na wszelkie stroje jeszcze za czasów drugiego cesarstwa, Zola r.p. opisywał, że panny sk!e-|jowi: ■/. wielkich magazynów paryskich posiadały ubiór z czarnego jedwabiu. Pod koniec XIX w. zmieniło się to zupełnie i poza strojami wieczorowymi oraz strojnymi h.i.lmmi — używano jedwabiu tylko jako tkaniny podszewkowe; Kolory. Modne były wówczas tzw. kol"rv ..•imioik..wi.m>,\ t/u, /Iiiiii.mc : pastelowe, w różnych t"n.i« |i.ch, w ■ 1 •• • ul«