mowisz masz (42)

MÓWISZ, MASZ energicznie do nadrabiania zaległości, które tworzyły się z powodu nieobecności w szkole. Po raz pierwszy odkryła, że dzięki pewnemu wysiłkowi może być bardzo dobrą uczennicą.

Dwadzieścia lat później pewien weterynarz zauważył, jak Julie, mając trzydzieści trzy lata, uwielbia zajmować się końmi. Powiedział jej, iż ma ona dar diagnozowania chorób, i zachęcił, aby rozpoczęła studia, mówiąc jej, że jest zbyt bystra, żeby tego nie zrobić. Z jakichś powodów Julie uwierzyła mu. Zapisała się na którąś z pobliskich uczelni (nieobciążona przekonaniem, że jest skazana na „nic więcej niż przeciętność”), idzie jej coraz lepiej. Jej średnia na uczelni wynosi 4,82!

Julie nosiła niezwykłe nazwisko, które być może już kiedyś słyszałeś - Ziglar. Jej ojciec to Zig Ziglar, jeden z najbardziej znanych mówców i trenerów zawodowych sprzedawców na świecie. Po raz pierwszy usłyszałem historię Julie Zi-glar-Norman w czasie lunchu z Zigiem i jego żoną, Jean. Była tam wówczas ze mną i z moją żoną nasza trzymiesięczna córeczka, Kelcie, i poprosiłem Ziga, aby poradził nam, jakie komunikaty powinniśmy przekazywać codziennie naszej małej dziewczynce w tym najbardziej kształtującym okresie jej życia. Zig jest autorem znakomitej książki pod tytułem Raising Positive Kids in a Negative World (Wychowywać pozytywne dzieci w negatywnym świecie), którą powinien przeczytać każdy rodzic. W książce tej Zig przytacza anonimową wypowiedź:

Twój dom jest na podsłuchu!

W każdym domu znajdują się mikrofony - po dwa na jedno dziecko, jeden w każdym uchu. Te bardzo czułe instrumenty podsłuchują modlitwy przy stole, śpiewane piosenki, zwyczajne rozmowy i wszystkie rodzaje języka. Owe wszystkosłyszące mikrofony transmitują wszystko, co słyszą, do bardzo podatnych na wpływy umysłów. Następnie te dźwięki stają się słownikiem dziecka oraz podstawą jego działania.

Wiem z własnego doświadczenia, iż dzieci są bardzo podatne na wpływ negatywnych informacji. Kiedy byłem dzieckiem, mówiono mi, że mam uszy jak słoń Dumbo, i chociaż reszta ciała nadrabiała straty, postrzegałem siebie jako osobę brzydką jeszcze w wieku dwudziestu kilku lat. Kiedy tylko spojrzałem w lustro, wyglądało to, jak gdyby obraz stawał się w szczególny sposób zniekształcony - jak dziwaczne lustro z gabinetu śmiechu, pokazujące dwa wybrzuszenia. Wszystko, co widziałem, to była para owych ogromnych, nietwarzowych uszu.

To, co mówisz, i to, co mówią inni, wywiera bardzo silny wpływ na obraz samego siebie, jaki kształtuje Twoje dziecko. Całe lata zajmie wyleczenie takiego zniekształconego obrazu własnej osoby, jeśli kiedykolwiek uda się tego dokonać.

Doktor Wayne Dyer w swojej wyjątkowej książce pt. What You Really Want for Your Children? (Czego naprawdę pragniesz dla swoich dzieci?) przypomina