NoB2

Tablice

^XvX;!;XvżX;!v!y!

poglądowe

IMIĘ „BÓG"

(do rozdz. 1.2.4. oraz 2.8.)

W czasach starożytnych — a więc również w wyobrażeniach autorów ksiąg biblijnych — imię jest nie tylko wyróżniającym określeniem danej jednostki, ale wyraża także jej osobowość, jej istotę. Odnosi się to również do Boga. Aby móc zwracać się do Niego i czcić Go we właściwy sposób, aby wykluczyć mylne wypowiedzi, trzeba znać imię. Poniższe zestawienie ukazuje, jak brzmi ono w hebrajskim i germańskim kręgu językowym.

Hebrajski krąg językowy

W teologii staroegipskiej Amon-Re jest „bogiem o ukrytym imieniu''. Dlatego Izrael uważa za szczególny przywilej to, że zostało mu objawione imię Boga. Wprawdzie używał określeń opisowych, jak Elohim (forma liczby mnogiej!) = Mocny, Godny czci, Szaddaj = Potężny, czy Kadosz = Święty, decydującą wiedzę jednak posiadł z objawienia, które otrzymał Mojżesz na górze Horeb (Wj 3,14):

Ja jestem Jahwe

Rzeczownik pochodzi od hajah = stawać się; dziać się; istnieć. Jego przekład na inne języki zawsze silnie wpływał na obraz Boga w nauce o Bogu.