Obraz
1

Egipt był kolejnym starożytnym krajem z wysoką kulturą ogrodniczą. Ogrody zakładano tu wokół pałaców kapłanów i dworów faraonów. Były one ściśle strzeżone, otaczane wysokim murem, za którym uprawiano palmy daktylo we, akacje afrykańskie, papirusy, figi, granaty, a z roślin zielnych - ślaz, chabry i maki. Ogrody te obfitowały w wodę, którą czerpano z Nilu. W ogrodach budowano zbiorniki, śluzy, mostki. W zbiornikach uprawiano najpiękniejszą roślinę wodną Bliskiego Wschodu, lotos (Nymphaea lotos) oraz papirusy. Z ich miazgi wytwarzano papier.

Starożytni Egipcjanie posiedli umiejętność przesadzania drzew starych. Egipska metoda owijania bryły korzeniowej lnianą tkaniną przed przesadzeniem przetrwała do dziś i bywa nadal stosowana, pomimo postępu w mechanizacji tych prac. W cieniu starych palm ustawiano kamienne ławy, wzdłuż dróg spacerowych budowano kamienne cienniki (obecnie trejaż), a na licznych kanałach - kamienne mostki.

Do ogrodów starożytności należą też ogrody Grecji i Rzymu. Wiele z nich - w odróżnieniu od terenów zielonych w Egipcie - było pierwszymi w świecie ogrodami dostępnymi dla publiczności.

Grecja. Pierwszym władcą, który zakładał publiczne parki był Aleksander Wielki (IV w. p.n.e.). W zbudowanej przez niego Aleksandrii parki zajmowały aż 25% powierzchni miasta. Wcześniej powstał jednak najstarszy park publiczny, Dafne, z bogatą architekturą ogrodową, którą tworzyły świątynie, pawilony ogrodowe, kąpieliska, winiarnie i długi portyk - charakterystyczny element ogrodów greckich. W parku Dafne budowle te tonęły w zieleni, przeważały drzewa laurowe, oliwki i cytrusy. W Grecji słynne były ogródki Adonisa - miejsca spotkań i miłości młodych Greków. Kochali się na łonie natury, wśród kwiatów jednorocznych, które swymi barwami i szybkim przekwitaniem miały przypominać symboliczne piękno miłości, rychłe jej przemijanie i śmierć. Były więc zachętą do korzystania z uroków życia.

Na terenie gimnazjonów otaczanych roślinnością tworzono tzw. gabinety z formowanych żywopłotów. W gabinetach ogrodowych prowadzono wykłady z filozofii, matematyki i innych nauk, z których słynęli Grecy. Z czasem z ogrodów przy gimnazjonach powstały parki publiczne.

Wśród narodów starożytności, Grecy wykazywali największy pietyzm dla drzew sadzonych w świętych gajach zakładanych w sąsiedztwie gimnazjonów (greckie wyższe uczelnie), a najokazalsze drzewa poświęcano tu boskiemu patronowi nauki Akademosowi.

Rzym przeszedł do historii ogrodnictwa jako miasto, w którym po raz pierwszy szerokie ulice obsadzano drzewami. W tym celu wykorzystywano tu topole, platany, cyprysy i pinie. Z języka Rzymian pochodzi słowo parcus -lasek (syn. park) używane do określenia ozdobnych ogrodów. Dzięki dobrobytowi powiększała się klasa patryciuszy, którzy budowali wille i otaczali je

12