Obraz
1 (41)

316    KAMIEMMY WSZECHŚWIAT

bezzwłocznie zlikwidowani bez jakiegokolwiek procesu. Hitler był świadkiem ich rozstrzeliwania.

Po swoich wyczynach w Monachium otrzymał awans i został przeniesiony do tajnego Departamentu Politycznego Regionalnego Sztabu Armii. Jednostka ta podlegała służbom specjalnym i była zaangażowana w dokonywanie aktów wewnętrznego terroryzmu. Odmówiła uznania aktu kapitulacji Niemiec w wyniku przegrania I wojny światowej i zamordowała niektórych przywódców niemieckich, którzy negocjowali warunki kapitulacji.

Jednym z dowódców Regionalnego Sztabu był kapitan Ernst Rohm, który był żołnierzem zawodowym i pełnił rolę łącznika między Sztabem i niemieckimi przemysłowcami, którzy wspierali Sztab w walce z komunistami. Kauitatr-Rohm należał razem z wieloma innymi członkami Regionalnego Sztabu do tfustycznejhrganizacji zwanej Towarzystwem Thule. Thule propagowało ideę „aryjskiej., superrasyji głosiło nadejście niemieckiego „Mesjasza", który poprowadzi Niemcy ku chwale i nowej aryjskiej cywilizacji. Cytowany w Spear ofDestiny dr Stein twierdził, że Towarzystwo Thule było finansowane przez tych samych przemysłowców, którzy wspierali Regionalny Sztab. Miało ono także poparcie Niemieckiego Najwyższego Dowództwa.

Niektóre morderstwa dokonywane przez Regionalny Sztab były prawdopodobnie inspirowane przez Thule. Dr Stein utrzymuje, że Thule było „Stowarzyszeniem Asasynów” (skrytobójców) organizującym tajne sądy, które skazywały ludzi na śmierć. Jest bardzo prawdopodobne, że wiele ofiar zamordowanych przez Regionalny Sztab zostało wcześniej skazanych przez tajny sąd Thule. Wielu prominentnych Niemców było członkami tego towarzystwa i popierało te gwałty. Na przykład naczelnik policji monachijskiej, Franz Gurtner, był członkiem najbardziej wtajemniczonego kręgu Thule. W późniejszym czasie został ministrem sprawiedliwości Trzeciej Rzeszy.

Po przeniesieniu do Regionalnego Sztabu kapral Adolf Hitler zaprzyjaźnił się z Ernstem Róhmem, który przedstawił go Dietrichowi Eckarrowi, nałogowemu morfiniście kierującemu Towarzystwem Thule. Rohm miał konkretny cel w zorganizowaniu tego spotkania. Uważał, że Hider jest potencjalnym przywódcą, człowiekiem, jakiego poszukuje Thule. Eckart zaakceptował go i od tego momentu rozpoczęła się jego kariera jako nowego niemieckiego mesjasza.

Narzędziem, którego Hitler użył do zdobycia wpływów politycznych, była niewielka organizacja socjalistyczna nosząca nazwę Niemiecka Partia Robotnicza. We wrześniu 1919 roku Hitler został wysłany przez Regionalny Sztab do wzięcia udziału w jej spotkaniu. W rezultacie zaproponowano mu wstąpienie w jej szeregi i po roku był już jej przywódcą. W roku 1920 na zjeździe w Monachium ogłosił zmianę nazwy partii na „Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei" („Narodowosocjalistyczna Niemiecka Partia Robotnicza"), w skrócie Partia Nazistowska.

Hider wyznał w Mein Kampf, że podjął rozpaczliwą decyzję wystąpienia z Regionalnego Sztabu, aby przystąpić do Niemieckiej Partii Robotniczej. Wielu histoiyków mocno wątpi, czy rzeczywiście opuścił on szeregi Regionalnego Sztabu, i uważa, że Niemiecka Partia Robotnicza była narzędziem, za pomocą którego Sztab realizował skrycie swoje polityczne cele. Istnieją poważne dowody na poparcie tego przypuszczenia. Ernst Rohm, patron Hitlera w Regionalnym Sztabie, wstąpił do Niemieckiej Partii Robotniczej i zaczął kształtować jej oblicze, zanim Hitler stał się jej członkiem. Rohm pomagał mu w przeobrażeniu NPR w jego polityczne narzędzie. Rohm rósł razem z młodą Partią Nazistowską i później został mianowany dowódcą organizacji paramilitarnej SA (Oddziały Szturmowe NSDAP), zwanej potocznie „brązowymi koszulami".² Przywódca Thule, Dietrich Eckart, któiy był bezpośrednio związany z przywódcami Regionalnego Sztabu, został redaktorem naczelnym nowej nazistowskiej gazety Volkischer Beobachter. Hitler nie miał zamiaru opuścić swoich przyjaciół z Regionalnego Sztabu. Wszyscy znaleźli się w gronie przekształcającym Niemiecką Partię Robotniczą w Partię Nazistowską.

Towarzystwo Thule było prawdopodobnie najważniejszą organizacją wspierającą narodziny nazizmu, lecz nie jedyną. Inną, która wniosła w to znaczący wkład, było Towarzystwo Vril, które przyjęło swoją nazwę od książki angielskiego róźokrzyżowca, lorda Bulward Littona, opowiadającej historię przybycia na Ziemię aryjskiej super-rasy. Jednym z członków Vril był profesor Karl Haushofer, były pracownik niemieckiego vyywiadu wojskowego. Haushofer był mentorem Hitlera oraz hitlerowskiego spegalisty od propagandy Rudolpha Hessa (Hess był asystentem Haushofera na Uniwersytecie Monachijskim). Innym członkiem Vril był drugi po Hitlerze pod względem władzy w nazistowskich Niemczech Heinrich Himmler, któiy był zwierzchnikiem SS i Gestapo. Himmler wcielił Towarzystwo Vril do Nazistowskiego Tajnego Biura. Kolejną grupą mistyczną było Towarzystwo Edelweiss, które głosiło nadejście „nordyckiego mesjasza". Jego członkiem był nazistowski szef finansów Herman Goring, który wstąpił do niego w czasie swojego pobytu w Szwecji w roku 1921. Góring wierzył, że owym mesjaszem jest Hitler.

Nazizm był oczywiście czymś więcej niż tylko ruchem politycznym. Był potężną frakcją Bractwa pogrążoną w jego wierzeniach i symbolice. Godłem partii nazistowskiej stał się wywodzący się ze starożytności jeden z najważniejszych symboli Bractwa - swastyka. Hitler został obwołany nie tylko mesjaszem politycznym, ale także religijnym, którego nadejście oznaczało spełnienie apokaliptycznych przepowiedni głoszonych przez grupy niemieckich mistyków. Nadejście Hiriera miało zaowocować „Tysiącletnią Rzeszą" - milenium, w czasie którego rodzaj ludzki miał ulec „oczyszczeniu" i osiągnąć najwyższy stopień doskonałości. Nazizm był w równym stopniu ideologią polityczną, co filozofią religijną pochodzenia nadzorczego. W przemówie-

² Rohm ostatecznie stracił swoją władzę polityczną, kiedy uprawnienia SA zostały ograniczone na rzecz himmlerowskiego SS. Użyteczność Rohma dla Towarzystwa Thule i niemieckich służb specjalnych skończyła się w roku 1934-, kiedy nazistowscy oficerowie udali się do jego mieszkania, aby go aresztować za rzekome spiskowanie mające na celu obalenie jego byłego podwładnego - Hitlera. Podobno znaleziono go w sypialni w kompromitującej sytuacji z jednym z jego głównych pomocników. Kiedy odrzucił propozycję popełnienia samobójstwa, został zastrzelony w monachijskim więzieniu. Co ciekawe, Rohm nie spodziewał się takiego obrotu sprawy, ponieważ Hitler osobiście udał się do Monachium, aby się z nim spotkać i eskortować go. Hider był mistrzem w wykorzystywaniu zaufania innych ludzi w celu ich zdrady w szczególnie perfidny sposób - była to jedna z metod stosowanych podczas wysyłania Żydów i innych „niepożądanych" elementów na śmierć w obozach niewolniczej pracy.