Obraz16 (3)

Ocenę tych wydarzeń rozpatrywano na wspomnianej już odprawie u Hitlera, która odbyła się 27 lipca. Powzięto wówczas kilka istotnych decyzji dotyczących frontu wschodniego. Między innymi dla wojsk Grupy Armii „Środek" sformułowano zadanie zatrzymania toczącej się bez przerwy od 23 czerwca radzieckiej ofensywy. Szansę taką dawały otrzymane wzmocnienia, które w tym czasie zostały prawie całkowicie zrealizowane. Nie bez znaczenia było też wsparcie udzielane wojskom lądowym przez lotnictwo, działające z baz rozbudowanych w Polsce i Prusach Wschodnich. Dużą rolę odgrywało także znaczne skrócenie frontu obrony wojsk niemieckich i ich linii komunikacyjnych oraz rozwinięta infrastruktura i rozbudowane umocnienia na bezpośrednim zapleczu działań bojowych.

Na tej podstawie feldmarsz. Model wydał 31 lipca specjalny rozkaz, w którym kategorycznie zażądał natychmiastowego zaprzestania odwrotu⁴². Podległe mu armie podjęły próbę stabilizacji położenia.

Przyjrzyjmy się bliżej zmianom, jakie zaszły w tym czasie w składzie 2 A gen. Weissa, gdyż odzwierciedlają one przekształcenia mające miejsce w całej Grupie Armii „Środek".

Przed uderzeniem wojsk lewego skrzydła I Frontu Białoruskiego w 2 A pozostawały tylko dwa dowództwa korpusów (XXIII KA, XX KA), dwie dywizje (7 DP, 203 DOchr), jedna grupa taktyczna (GT „E") i trzy brygady (17 BSpec, 3 BKaw, 4 BKaw). Generałowi Weissowi podlegały także węgierskie związki taktyczne: dowództwo II KRez oraz 1 DKaw, 5 DRez. 12 DRez i 23 DRez.

31 lipca armia ta dysponowała już sześcioma dowództwami korpusów. Poza znajdującymi się dotychczas w jej składzie dodatkowo otrzymała cztery: LV KA (uprzednio podlegał 9 A), KKaw nowo zorganizowany, który został nazwany też KKaw „Harteneck" od nazwiska jego dowódcy gen. por. Gustawa Hartenecka, VIII KA (odrzucony w pas jej działania z 4 APanc Grupy Armii „Północna Ukraina") oraz IV KPanc SS (nowo zorganizowany).

Oprócz dotychczasowych związków taktycznych, z których tylko 17 BSpec została rozwiązana, gen. Weissowi podporządkowano aż trzynaście innych dywizji, w tym cztery pancerne, a mianowicie: 35 DP, 102 DP. 129 DP i 292 DP (uprzednio podległe 9 A), 4 DPanc, 5 DPanc SS „Wiking", 5 DStrzel, 28 DStrzel oraz 211 DP i 367 DP (przybyłe z Grupy Armii „Północna Ukraina"), 3 DPanc SS „Totenkopf’ (przegrupowana z Grupy Armii „Południowa Ukraina"), 12 DPanc (z Grupy Armii „Północ") oraz 541 DGLud (nowo sformowaną przez Dowództwo Wojsk Zapasowych).

Ponadto 2 A wzmocniono różnymi jednostkami rodzajów wojsk i służb, w tym aż trzynastoma samodzielnymi jednostkami pancernymi. Były to: 507 oddział czołgów ciężkich, 118 oddział czołgów, 2 oddział dział pancernych. 49

7802790-7802795; mapa sprawozdawcza OKH z 29 i 30 lipca 1944 r.. MiD WIH. t. 78. roi. 136, kl. 6065427.

⁴² Specjalny rozkaz dzienny feldmarsz. Modela z 31 lipca 1944 r., MiD WIH. t. 312, roi. 1318. kl. 0001306 n.

39