123
Współczynnik nadmiaru powietrza X wyznacza się na podstawie wyników analizy spalin suchych (tj. bez pary wodnej). Pomiar wykonuje się zwykle ręcznym analizatorem Orsata lub, wr miarę możności, chromatografem gazowym. Inną metodą wyznaczania współczynnika X przy znanym r|v jest porównanie teoretycznej i rzeczywistej ilości powietrza potrzebnej do spalenia określonej ilości paliwa [391.
Ilość powietrza potrzebną do spalania paliwa można obliczyć, znając skład paliwa. Paliwa ciekłe w silnikach spalinowych zawierają węgiel (C), wodór (H), tlen (O) (także siarkę (S) oraz azot (N) - w małych ilościach, które podczas obliczeń można pominąć), a teoretyczną ilość powietrza potrzebną do spalenia 1 kg paliwa ciekłego można obliczyć na podstawie równań stechiometrycznych:
kmol pow. kg paliwa
(8.8)
1 0,21 V12 4 32)
gdzie: c, h, o oznaczają odpowiednio wagowe udziały węgla, wodoru i tlenu; lub:
Lt = 28,95 L;
kg pow. kg paliwa
(8.9)
Rzeczywista ilość powietrza potrzebna do spalenia 1 kg paliwa ciekłego wynosi:
L =
Tlv-Vss-Ppow-n
Ge T
kg pow. kg paliwa
(8.10)
gdzie Ge jest sekundowym zużyciem paliwa (rozdz. 3 .4). Ostatecznie otrzymujemy:
(8.11)
L rlv • Ys ' Ppow 'n Lt Ge • i ■ L,
Badania prowadzi się na stanowisku badawczym przedstawionym na rys. 8.2, zaopatrzonym w przepływomierz laminamy zamontowany w układzie ssącym silnika przed filtrem powietrza, mikromanometr bateryjny (lub mikromanometr kompensacyjny Askania) służący do pomiaru spadku ciśnienia na przepływomierzu, czujnik temperatury' zainstalowany na wlocie do przepływomierza oraz zbiornik wyrównawczy. Pozostała aparatura pomiarowa stanowi standardowe wyposażenie stanowiska badawczego.