racyjne przed kwitnieniem, u innych ozdobą są właśnie okazałe kwiatostany. W różnych fragmentach ogrodów, parków i innych obiektów terenów zieleni oraz w przydomowych ogródkach ozdobnych trawy rabatowe mogą być uprawiane w kompozycji z bylinami, z krzewami, w sąsiedztwie zadrzewień, zbiorników wodnych, w ogrodach skalnych i wydmowych, a nawet mogą być stosowane jako rośliny okrywowe. U wielu gatunków trwałych liście i źdźbła w okresie jesieni nabierają efektownych barw.
Obecnie trawy rabatowe w krajach Europy Zachodniej stały się na tyle popularne i znane, że uprawiane są powszechnie obok bylin na rabatach i kwietnikach w parkach, ogrodach i wśród zieleni osiedlowej, a produkcją ich rozsad zajmują się na masową skalę szkółki ozdobne.
W Polsce zarówno asortyment traw rabatowych, jak i literatura na ten temat są raczej skromne. Ze względu na duże walory ozdobne, trawy rabatowe są niewątpliwie godne większego niż dotychczas zainteresowania i wprowadzenia zarówno do naszych parków, jak i do ozdobnych ogrodów przydomowych. Większość gatunków wymaga stanowisk słonecznych, gleb lekkich, próchniczych, umiarkowanie wilgotnych, ale zasobnych w składniki pokarmowe i wapń. Dlatego przy wykorzystaniu traw rabatowych w terenach zieleni znajomość zarówno ich cech morfologicznych, jak i wymagań w stosunku do siedliska są niezbędne.
Gatunki traw, turzyc i sitów można rozmnażać zarówno generatywnie, jak i wegetatywnie. Łatwiejsze i szybsze jest rozmnażanie generatywne przez wysiew nasion. Sposób ten może być jednak zastosowany tylko dla gatunków podstawowych i nielicznych odmian o cechach ustalonych genetycznie, natomiast odmiany powstałe spontanicznie nie mogą być rozmnażane generatywnie, gdyż często ich pozytywne cechy ustępują już w drugim pokoleniu.
Generatywnie najczęściej rozmnaża się gatunki z rodzajów Carex, Luzula, Molinia, Stipa oraz gatunki: Deschampsia cespitosa, Hystrix patula, Uniola latifolia i inne. Nasiona (ziarniaki) wysiewa się od marca do maja, natomiast
136