Obraz3 (12)

morę paleniskową 5, spód paleniska 6 z rusztem 4 i drzwiczkami paleniskowymi 7, sklepienie komory paleniskowej 8, kanały piecowe 9, wylot do komina 10 z rurą aapiecową 11, zapiecek 12, kanał kominowy 13, kawiarkę 14, sklepienie pieca 15,

1. Komora paleniskowa jest /przestrzenią, # której odbywa się spalanie paliwa.

Jak będzie o tym jeszcze później mowa, do dobrego spalania sdę paliwa musi być w komorze paleniskowej utrzymana odpowiedni nio wysoka temperatura. Znaczne obniżenie temperatury może spo^i wodować wygaśnięcie ognia.

Z tego względu komora paleniskowa musi posiadać ściany d o- j statecznie grube, aby uniemożliwić zbyt szybką strait|I ciepła. Ściany komory paleniskowej muszą być jednocześnie dostatecznie mocne i z odpowiedniego materiału, aby nie mogły łatwo ulec uszkodzeniom mechanicznym lub'pod działaniem ognia i gazów spalinowych.

2.    Sklepienie komory paleniskowej nakrywa ją częściowo lub całkowicie i służy do odbijania promieni cieplnych, • przez co skupia ciepło w komorze, a tym samym zwiększa w niej | temperaturę. Jednocześnie sklepienie odgradza komorę paleniskową od znajdujących się nad nim kanałów, ku którym kieruje gazy spalinowe.

Zbyt nisko, tj. tuż nad górnym brzegiem otworu paleniskowego, . umieszczone sklepienie było jedną z głównych wad pieców dawniejszych. Uniemożliwiało to prawidłowe rozwinięcie się płomienia.

kie: a) głuche, b) z rusztem

W prawidłowo zbudowanej komorze paleniskowej odstęp między sklepieniem a spodem komory zależy od konstrukcji pieca i rodzaju paliwa, na jakie piec jest zaprojektowany. Odstęp ten powinien wynosić c:o najmniej 50 cm.

3.    Spód paleniska jest powierzchnią, na której umieszcza się paliwo. Komora paleniskowa nazywa się w skróceniu paleniskiem.

Spód paleniska może być płaski (rys. 66) lab zagłęblo-n y (rys. 67). Ten ostatni ma wygląd mniej lub bardziej głębokiej niecki o płaskim dnie i stromych bokach. PaUwo w miarę spalania się osuwa się po stromych bokach ku dołowi. ■

Rys. 67. Palenisko do drewna zagłębione

Spód paleniska może być głuchy Irys. 66a), tzn. bez, otworów, lub posiadać szpary (ruszt) dla dopływu powietrza z popielnika (rys. 66b).

4. Ru s^z t składa się z beleczek ułożonych w pewnej odległości od siebie. Beleczki nazywają się rusztowi.nami i mogą być wykonane oddzielnie (ruszt sztabkowy — rys. 68a) lub odlane razem jako całość' (ruszt tabliczko-■W Y— rys. 685).

;■ Doprowadzanie powietrza z dołu jest (niezbędne do spalania węgla i koksu, przy spalaniu zaś drewna i torfu pozwala na lepsze spalanie opału niż na palenisku głuchym.

Wielkość odstępów (przelotów) między rusztowinami decyduje

Rys. 68. Ruszt: a) sztabkowy. t>) tabliczkowy

0    ilości dopływającego powietrza. Ilość ta musi być dostosowana do ■ rodzaju spalanego opału. Najwięcej powietrza trzeba do spalania koksu, najmniej do spalania drewna.

Suma powierzchni wszystkich przelotów między rusztowinami wynosi dla drewna i torfu */s. zaś dla węgla kamiennego i koksu Vi część ogólnej powierzchni rusztu.

5. Kształt paleniska. Palenisko ma kształt dostosowany do rodzaju paliwa, jakie ma być na nim spalane.

Palenisko dla drewna. Drewno spalano dawniej na palenisku płaskim, głuchym (rys. 66a). Powietrze niezbędne do ąpalania dopływało przez otwór paleniskowy. Nisko umieszczone sklepienie rozciągało się nad całym paleniskiem. W y-

1    o t spalin był w tylnej części komory paleniskowej w sklepieniu lub ścianie bocznej u góry.

75