W takim palenisku znaczna część napływającego powietrza nie brała udziału w procesie spalania, stanowiła więc duży nad" miar, przez co obniżała temperaturę spalin i powodowała straty ciepła. Sprawność cieplna takiego pieca była niska.
Rys. 69. Palenisko do torfu
Przy lepszym przystosowaniu do spalania drewna palenisko jest lekko zagłębione; zagłę- * bienie ma skośne ściany, a na dnie zagłębienia ■ znajduje się ruszt (rys. 67). Drewno leży na pa- 'j lenisku wysoką warstwą i spala się u samego -dołu. W miarę spalania się drewno się kurczy ’• i osuwa ku dołowi, a jednocześnie wskutek nachylenia ścianek zesuwa ku sobie.
Przechodzące od spodu ku górze powietrze 3 napotyka wskutek tego w całej warstwie drew- l na jednakowe opory, przepływa więc rówmo-\j miiemiie.
Górne warstwy drewna podsuszają się i zagrzewają ciepłem gazów spalinowych.
Palenisko dla torfu. Komora paleniskowa do spalania , torfu wilgotnego ma dwa ruszty (rys. 69). Jeden z nich leży p o-z i o m o 5 na spodzie paleniska, drugi jest ustawiony pochyło 4 od przedniej ściany ku rusztowi pozio-
70. Palenisko kamiennego
węgla
Torf nakłada się grubą warstwą (około 20 cm) przez otwór do zasypywania 1, znajdujący się nad .rusztem pochyłym. Na poziomie spodu paleniska znajduje się otwór do rozpalania ognia 2. Przez otwór ten oczyszczamy także ruszt w czasie palenia. Na miejsce torfu spalanego zesuwają się po ruszcie pochyłym warstwy nowego torfu.
Ciepło promieniujące od ognia podsusza górne warstwy torfu.
Wylot spalin 6 do kanału znajduje się na pewnej wysokości nad paleniskiem (powyżej wcir^twy torfu). Niektórzy konstruktorzy robią wylot na poziomie spodu paleniska, pod sklepieniem zaś dają niewielki otwór zwrócony w tym samym kierunku co otwór dolny.
Ma to na celu usuwanie gazów o składzie trującym, jakie się mogą gromadzić pod sklepieniem. Najniżej położony otwór 3 stanowi wejście do popielnika.
Suchy torf można spalać na ruszcie dla drewna.
Palenisko dla węgla kamiennego (rys. 70). Dno paleniska może być płaskie lub wklęsłe, jak na rysunku. Przy wklęsłym dnie ściany paleniska muszą być częściowo pochyłe, aby ułatwić osypywanie się węgla na ruszt. Ruszt jest konieczny, ponieważ węgiel bez dopływu powietrza z dołu nie będzie się palił.
Warstwa węgla powinna mieć grubość około 10 cm. Odstępy między rusztowinaml powinny być większe niż dla drewna lub torfu, ponieważ węgiel potrzebuje do spalania więcej powietrza.
Wylot spalin znajduje się w górnej części komory paleniskowej w sklepieniu lub w ścianie komory blisko sklepienia. Przednia ściana komory paleniskowej posiada dwa otwory. Jeden paleniskowy na poziomie dna paleniska, drugi jako wlot do popielnika.
Dość wysoka temperatura (do 1Q00°C), panująca w palenisku, zmusza do budowania komoTy paleniskowej (a przynajmniej dolnej ozęści do wysokości 50 cm) z cegły ogniotrwałej o stożku Segera 24-r-26.
Ryt. 72, Ruut do aa. tracytu
Rys. 71. Palenisko do antracytu
Palenisko dla antracytu. Antracyt jest najtrudniej opalającym się gatunkiem węgla, wytwarza bardio wysokę tempe-
77