Rząd n równania (4) zależy od liczby elementów pasywnych (reaktancyjnych) i struktury obwodu.
Rozwiązane równanie (4) stanowi odpowiedź x układu w stanie nieustalonym. Tej odpowiedzi będziemy właśnie poszukiwali.
Jak wynika z teorii równań różniczkowych liniowych, rozwiązanie ogólne x równania niejednorodnego jest sumą algebraiczną dwóch składowych:
• x„ - składowej ustalonej, zwanej też składową wymuszoną, będącej rozwiązaniem szczególnym równania różniczkowego niejednorodnego (4);
• xp - składowej przejściowej, zwanej też składową swobodną, będącej rozwiązaniem ogólnym równania różniczkowego jednorodnego.
Możemy więc napisać
(6)
Składowa ustalona xu, zależy od charakteru wymuszenia f(t), od elementów i struktury obwodu.
Ponieważ dla obwodów liniowych przy wymuszeniu wykładniczym, odpowiedź też ma charakter wykładniczy, zatem składową ustaloną wyznaczamy rozwiązując dany obwód w warunkach pracy ustalonej.
Przypomnimy tylko, że zarówno sygnał stały, jak i sinusoidalny są szczególnymi przypadkami sygnału wykładniczego.
Jeżeli wymuszenie nie jest ograniczone, to odpowiedź też nie jest ograniczona i dlatego trudno ją nazwać składową ustaloną; rozwiązanie szczególne nazywamy wtedy składową wymuszoną.
W cełu wyznaczenia składowej przejściowej x,, rozwiązujemy równanie różniczkowe jednorodne liniowe (5) i otrzymujemy w przypadku s^Sj dla tej
(7)
i-1
przy czym: Sj, s2,...,sn - pierwiastki równania charakterystycznego o postaci
(8)
natomiast: Ai,A2,...,A„ - stałe całkowania, które wyznaczamy mając dane warunki początkowe oraz korzystając z praw komutacji.
Składowa przejściowa xp nie zależy od charakteru wymuszenia, lecz od rodzaju i struktury obwodu oraz od stanu początkowego obwodu (od warunków początkowych). Dlatego składowa x„ jest nazywana składową swobodną lub składową przejściową.
Należy zaznaczyć, że w obwodach spełniających warunek stabilności, co ma miejsce wówczas, gdy w obwodzie są elementy rozpraszające, składowa przejściowa zanika do zera przy t-»oo. Jeśli w obwodzie elektrycznym zostaje wywołany stan nieustalony, to powstaje w tym obwodzie składowa przejściowa związana z przejściem z jednego stanu do drugiego.
Jak wynika z przytoczonych rozważań, rozkład rozwiązania na dwie składowe umożliwia interpretacje fizyczną zjawisk w stanie nieustalonym. Jest to bardzo istotna cecha metody klasycznej.
Z tego też względu metody klasyczną podaje się jako pierwszą; mimo że inne metody charakteryzują się większą operatywnością w obliczaniu, metody te w mniejszym jednak stopniu pozwalają poznać istotę zjawisk fizycznych.
Stany nieustalone metoda klasyczna Strona 4 2007-01 -04