Obraz (9) 3

CI)

8

fóoctan

Jestem sobie bocian bardzo duży, chodzę ostrożnie po wielkiej kałuży. Patrzę uważnie w górę, potem w dół, na jednej nodze odpocznę teraz tu.

Dzieci otaczają śpiącego bociana kołem i śpiewają.

Bociek śpi, my wokoło tak bawimy się wesoło.

La la la, kle kle kle.

Czy on wie? - nie, nie, nie!

Bocian patrzy, przeciera oczy, przeciąga się i ziewa.

Bocku już koniec spania, Zapraszamy do skakania. La la la, kle kle kle.

Czy on wie? - wie, wie, wie!

Brawo, brawo dostojny bocianie, czy udało się panu długie spanie?

Bocian spogląda na słońce i chwyta się za głowę.

Och! Tak, tak! Ach! Słonko mocno świeci. Żegnam was, tęsknię do swych dzieci.

Bocian-dziecko rączkami odchylonymi do tyłu macha jak skrzydłami i opuszcza koło, dzieci żegnają bociana rękami uniesionymi w górę i śpiewają.

Pa, pa, pa! Słonko mocno świeci,

x2

bocian już do swych dzieci leci.

słowa: Barbara Bleja-Sosna muzyka: Marek Walichniewicz