OMiUP t2 Gorski3

— pompy: zasilająca, chłodzenia, skraplaczy, skroplinowa, solankowa.

Głównym urządzeniem instalacji jest parownik, który bardzo często, a w nowszych rozwiązaniach i w instalacjach podciśnieniowych z zasady, tworzy jedną całość konstrukcyjną ze skraplaczem.

W wyparownikach typu podciśnieniowego urządzenie próżniowe to najczęściej smoczki (pompy strumieniowe), zasilane wodą zaburtową. Rzadziej stosowane są specjalne pompy próżniowe (np. z wirującym pierścieniem wodnym), napędzane silnikiem elektrycznym.

Jako pompy solankowe używane są najczęściej jednostopniowe pompy wirowe lub pompy strumieniowe, zasilane wodą morską. Pompą skroplinową może być pompa dowolnego typu. W starszych instalacjach stosowane są niekiedy tłokowe pompy z napędem parowym w układzie Duplex.

Instalację destylacyjną z parowym nadciśnieniowym wyparownikiem powierzchniowym bardzo już rzadko spotyka się w siłowniach okrętowych. Jest to instalacja o stosunkowo niewielkiej sprawności, nastręczająca dość znaczne kłopoty z powodu szybkiego narastania osadów pogarszających proces wymiany ciepła.

WYPAROWNIK PODCIŚNIENIOWY FIRMY WEIR

Wyparownikiem umożliwiającym stosowanie, jako czynnika grzewczego, pary wylotowej z mechanizmów pomocniczych lub pary zaczepowej z upustów regeneracyjnych turbiny głównej niskiego ciśnienia jest powierzchniowy wyparownik parowy pracujący przy podciśnieniu.

Przykład takiego wyparownika, produkowanego przez brytyjską firmę Weir, przedstawiono na rysunku 5.92. Składa się on z dwóch części. Część dolna (bateria wrzenia), w postaci walca, jest podgrzewaczem rurowym typu powierzchniowego. Do dolnej komory podgrzewacza 4 dopływa, przez przepływomierz 24, słona woda zasilająca. Woda ta następnie przepływa rurkami 3 wykonanymi z brązalu i podczas przepływu ogrzewana jest czynnikiem grzewczym. Czynnik grzewczy dopływa króćcem 5 do części górnej podgrzewacza, następnie zmienia czterokrotnie kierunek dzięki przegrodom 18 zamocowanym na śrubach ustalających 19.

Podgrzana woda dostaje się do dolnej przestrzeni górnego walczaka. Panuje tam niskie ciśnienie, uzyskane dzięki pracy pompy próżniowej typu strumieniowego 23 i wskutek tego część wody uprzednio podgrzana podlega odparowaniu. Para z porywanymi cząsteczkami wody unosi się ku górze, przepływa przez osuszacz pary 7, a następnie bocznymi oknami 20 — do przestrzeni między rurkami skraplacza. Skraplacz tworzą segmenty rurek 22, również wykonanych z brązalu, w kształcie litery U. Zamocowane są one w ścianie sitowej 22. Woda chłodząca dopływa króćcem 8, przepływa dolnym segmentem rurek, następnie w komorze zwrotnej 10 zmienia kierunek przepływu i przez górną sekcję rurek 22 wraca do króćca wylotowego 9. Skropliny pary wtórnej, zbierające się w dolnej części skraplacza, usuwane są do zbiornika pompą skroplinową 25. Solanka z dolnej części górnego walczaka

143