OMiUP t2 Gorski5

wartej w ciągu 24 godzin. Zużycie pary grzewczej wynosi 2904 kg/h, czyli współczynnik odparowania (a. = D_w/Dj wynosi około 0,86. Zużycie wody chłodzącej skraplacz równe jest 176 t/h (wielokrotność chłodzenia w skraplaczu zatem wynosi 70,4). Przyrost temperatury wody chłodzącej skraplacz, przy założonych najgorszych warunkach zewnętrznych (temperatura wody za burtą _32 °C), wynosi 8,5 °C. Ciężar pustego wyparownika równy jest 3600 kG.

Wyparownik omawianego typu może być również podgrzewany wodą z obiegu silnika głównego.

WYPAROWNIK PODCIŚNIENIOWY RUROWY FIRMY ATLAS

Najczęściej stosowanymi współcześnie instalacjami destylacyjnymi na statkach z napędem spalinowym są instalacje wykorzystujące ciepło odpadowe wody chłodzącej silnik główny, montowane z różnymi rodzajami wyparowni-ków podciśnieniowych. Jednymi z pierwszych typów wyparowników wodnych podciśnieniowych były wyparowniki produkowane przez firmę Atlas (Dania).

Wyparownik pokazany na rysunku 5.93, składa się z dwóch walcowych, stalowych kadłubów, w dolnej części, stanowiącego podgrzewacz 2 i komorę wrzenia 2 oraz w górnej części poziomego walcowego skraplacza 3.

Podgrzewacz zamknięty jest od dołu komorą wodną 4, w której znajduje się króciec wlotowy wody zasilającej 22 oraz króciec 22 do recyrkulacji wody słonej w przypadku stosowania systemu obiegowego lub skroplin pary wtórnej do ponownego odparowania, w razie stwierdzenia zbytniego ich zasolenia. Czynnik grzewczy (dla tych wyparowników najczęściej woda słodka z układu chłodzenia silnika głównego) dopływa do podgrzewacza króćcem 14 a następnie — dzięki przegrodom 20 — ogrzewa wodę słoną w rurkach w przepływie przeciwprądowo-krzyżowym.

Podgrzana woda słona częściowo odparowuje w komorze wrzenia (jak podają prospekty firmowe, około 25% objętości wody zasilającej zamienia się w parę), a reszta usuwana jest za burtę. Para wtórna przepływa przez osuszacz 7, gdzie następuje oddzielenie się porwanych przez parę kropli wody morskiej wskutek gwałtownej zmiany kierunku strumienia pary, i następnie dostaje się przez otwór w górnej części płaszcza skraplacza 3 pomiędzy rurkami 9 skraplacza chłodzonego wodą morską w dwukrotnym przepływie. Z wnętrza skraplacza króćcem 29 zasysane jest powietrze pompą strumieniową lub inną pompą powietrzną, a króćcem 18 odbierane są skropliny pary wtórnej, czyli destylat.

Jak widać, podgrzewacz, komora wrzenia z osuszaczem i skraplacz tworzą tu jedną całość. Kadłub wyparownika wykonany jest z blach stalowych, pokrywy skraplacza 5 i 6 oraz dolna pokrywa podgrzewacza 4 odlane są z żeliwa. Ściany sitowe i rury podgrzewacza oraz skraplacza wykonano ze stopu odpornego na działanie wody morskiej. Zarówno strona wewnętrzna osuszacza 7 jak i wewnętrzna płaszcza skraplacza 3, mają powłokę uodporniającą materiał na działanie korozyjne wody morskiej.

145