P1010296 (5)

W zależności od warunków terenowych, użytych instrumentów fotogra nych i posiadanych materiałów można stosować różne metody sporządzi zawierających sytuację terenową oraz rzeźbę. Do najczęściej stosowanych⁴ metoda kombinowana i uniwersalna.

Mapy sytuacyjno-wysokościowe opracowywane tą metodą wykonywaj i ten sposób, że część sytuacyjną mapy otrzymujemy na podstawie zdjęć lotnięS a część wysokościową z bezpośredniego pomiaru w terenie. Rezultatem ty^ jest fotomapa sytuacyjno-wysokościowa.

Pierwszą czynnością jest wykonanie zdjęć lotniczych opracowywane™^ (rozdz. 2.2). Po wykonaniu zdjęć lotniczych następuje ich obróbka fotografa (wywołanie, utrwalenie, wypłukanie i wysuszenie). Po sprawdzeniu jakości ficznej i fotogrametrycznej z negatywów wykonuje się odbitki stykowe na pap^ fotograficznym w liczbie potrzebnej dla produkcji.

Jeden komplet tych odbitek służy do zestawienia fotoszkicu przeglądów Polega to na naklejeniu poszczególnych odbitek stykowych całego zespołu zdk danego obszaru na karton, tak aby tworzyły one jednolity obraz fotograficzny Przy zestawianiu fotoszkicu kierujemy się tylko sytuacją na brzegach poszczę^ nych odbitek. Dokładne wpasowanie odfotografowanej sytuacji na sąsiednich^, ciach lotniczych, pomimo najstaranniej wykonanego fotoszkicu, jest teoretyca praktycznie niemożliwe. Powodowane to jest niepionowością zdjęć lotniczy® deniwelacją terenu oraz różnicą skal poszczególnych zdjęć lotniczych. Niedoli ności spowodowane różnicą skal mogą być częściowo usunięte poprzez sprown nie poszczególnych zdjęć lotniczych w przybliżeniu do wspólnej, określonej siei Należy w tym celu określić skalę poszczególnych zdjęć na podstawie mapy i pomierzyć wybrane odcinki na starannie i niezależnie ułożonych szeregach ii lotniczych. Na tej podstawie można ustalić odpowiednie poprawki skatowe® kolejnych zdjęć lotniczych. Następnie na aparacie do powiększeń (można to równiej zrobić na przetworniku) sprowadza się je do wspólnej skali. Fotoszkic zmontoj z tak poprawionych zdjęć lotniczych nazywamy fotoszkicem ulepszonym.? on nieco mniejsze przesunięcia i może być wykonany w innej skali niż zd9 lotnicze. Ponieważ przy powiększaniu zdjęć nie uwzględnia się błędów wywołali nachyleniem osi optycznej kamery lotniczej w momencie fotografowania, asp«i

4. Sposoby sporządzania map metodami fotogrametrycznymi

4.1. Opracowanie map metodą kombinowaną

Sposoby sporządzania map ...

dzenie zdjęć do wspólnej skali jest jedynie przybliżone, to również i fot ulepszone nie mogą być traktowane jako mapy.

Aby na podstawie zdjęć lotniczych o przypadkowej orientacji zewnętrzu mać mapę w określonej skali, należy otrzymane zdjęcia przetworzyć.

Przetwarzanie zdjęć lotniczych polega na takim ich przefotografłSwi doprowadzić je do jednolitej i z góry założonej ścisłej skali. Podczas tej ( likwidowane są błędy z tytułu pochylenia zdjęć lotniczych, pozostają je< kształcenia wywołane deniwelacją terenu. Dlatego też do przetwarzania przede wszystkim zdjęcia lotnicze terenów płaskich lub prawie płaskich Dla przetworzenia zdjęcia lotniczego musimy znać położenie przynaj ■rech punktów, z których żadne trzy nie mogą leżeć na jednej prostej. 1 punktów można wykonać w terenie (fotogrametryczna osnowa połowi ralnie (fotogrametryczna osnowa kameralna). Wybrane w terenie p\j zania nazywamy fotopunktami. Fotopunktem nazywamy szczegół ten został dobrze odfotografowany na zdjęciu lotniczym, jest łatwy do zide w terenie i dl a którego określono współrzędne płaskie (x,y) w układzie j w którym ma być opracowana mapa. Przed przystąpieniem do wybonj należy sporządzić projekt pomiaru fotogrametrycznej osnowy polo wykonać go na fotoszkicu. Należy na nim zaznaczyć punkty osnow rejony położenia fotopunktów oraz podać sposoby określenia wspfj dezyjnych fotopunktów (ciągi poligonowe, wcięcia itp.). Fotopunk wybierane w strefie potrójnego pokrycia podłużnego i w pobliżu poprzecznego zdjęć. Jako fotopunkty należy wybrać w terenie terenowe, które stanowią przecięcia się linii sytuacyjnych pod kąta prostych (skrzyżowania wąskich dróg, rowów), pojedyncze drz W skazane jest, aby fotopunkty leżały na średniej wysokości terer Inego na danym zdjęciu lotniczym.

Realizacja projektu fotogrametrycznej osnowy polega na' fotopunktów, nakłucia ich na zdjęciach lotniczych, a następnie u nych pomiarów i obliczeń geodezyjnych celem określenia 1 Dokładność identyfikacji fotopunktów na zdjęciach lotniczy* mniejsza od ±0,2mm (błąd średni lO.lmm).

Fotopunkty mogą być wyznaczone również przed wykonał i odpowiednio zasygnalizowane. Wymiary sygnałów należy ta one mniejsze od 0,02-0,03 mm w skali zdjęć lotniczych. Ten dokładność identyfikacji fotopunktów nazdjęciachlotniczych ność opracowania mapy (o około 30-50%).

Wybór fotopunktów w terenie jest czynnością kosztowo cowania map na podstawie zdjęć lotniczych. W terenach g zmniejszyć nakłady pracy w terenie przez zasto$gjM|| Dzięki niej można praktycznie zmniejszyć liczbę fc