P1010297 (5)

soby sporządzania map metodami 1metrycznymi

mści od warunków terenowych, użytych instrumentów fotogram^

37

Janych materiałów można stosować różne metody sporządzania I sytuację terenową oraz rzeźbę. Do najczęściej stosowanych /iaj3 inowana i uniwersalna.    ^

wanie map metodą kombinowaną

mo-wysokościowe opracowywane tą metodą wykonywane ą tśĆsytuacyjną mapy otrzymujemy na podstawie zdjęć lotniczy ! iową z bezpośredniego pomiaru w terenie. Rezultatem tych ’ Ę^no-wysoJcościowa.

ością jest wykonanie zdjęć lotniczych opracowywanego tern. konaniu zdjęć lotniczych następuje ich obróbka fotograficy nie, wypłukanie i wysuszenie). Po sprawdzeniujakości fofogra fitocj z negatywów wykonuje się odbitki stykowe na papiery tbie potrzebnej dla produkcji.

I odbitek służy do zestawienia fotoszkicu przeglądowego ii poszczególnych odbitek stykowych całego zespołu zdjęć 2 m, tak aby tworzyły one jednolity obraz fotograficzny terenu kicu kierujemy się tylko sytuacją na brzegach poszczegdj. wpasowanie odfotografowanej sytuacji na sąsiednich zdjęli najstaranniej wykonanego fotoszkicu Jest teoretyczniei Powodowane to jest niepionowością zdjęć lotniczych, fónicą skal poszczególnych zdjęć lotniczych. Niedokld 'Ąskal mogą być częściowo usunięte poprzez sprowadźi-lotniczych w przybliżeniu do wspólnej, określonej skali ić skalę poszczególnych zdjęć na podstawie mapy lub i na starannie i niezależnie ułożonych szeregach zdjęć e można ustalić odpowiednie poprawki skalowe dla fastępnie na aparacie do powiększeń (można to również wadza się je do wspólnej skali. Fotoszkic zmontowaiijg jpzych nazywamy fotoszkicem ulepszonym. Posiada ia i może być wykonany w innej skali niż zdjęcia zdjęć nie uwzględnia się błędów wywołanych §H Wjmmencie fotografowania, a spro wa

Sposoby sporządzania map.

dzenie zdjęć do wspólnej skali jest jedynie przybliżone, to również i fotoszkice ulepszone nie mogą być traktowane jako mapy.

Aby na podstawie zdjęć lotniczych o przypadkowej orientacji zewnętrznej otrzymać mapę w określonej skali, należy otrzymane zdjęcia przetworzyć.

Przetwarzanie zdjęć lotniczych polega na takim ich przefotografowaniu, aby doprowadzić je do jednolitej i z góry założonej ścisłej skali. Podczas tej czynności likwidowane są błędy z tytułu pochylenia zdjęć lotniczych, pozostają jednak zniekształcenia wywołane deniwelacją terenu. Dlatego też do przetwarzania nadają się przede wszystkim zdjęcia lotnicze terenów płaskich lub prawie płaskich.

Dla przetworzenia zdjęcia lotniczego musimy znać położenie przynajmniej czterech punktów, z których żadne trzy nie mogą leżeć na jednej prostej. Wybór tych punktów można wykonać w terenie (fotogrametryczna osnowa połowa) lub kameralnie (fotogrametryczna osnowa kameralna). Wybrane w terenie punkty dowiązania nazywamy fotopunktami. Fotopunktem nazywamy szczegół terenowy, który został dobrze odfotografowany na zdjęciu lotniczym, jest łatwy do zidentyfikowania w terenie i dla którego określono współrzędne płaskie (x,y) w układzie geodezyjnym, w którym ma być opracowana mapa. Przed przystąpieniem do wyboru fotopunktów należy sporządzić projekt pomiaru fotogrametrycznej osnowy potowej. Najlepiej wykonać go na fotoszkicu. Należy na nim zaznaczyć punkty osnowy geodezyjnej, rejony położenia fotopunktów oraz podać sposoby określenia współrzędnych geodezyjnych fotopunktów (ciągi poligonowe, wcięcia itp.). Fotopunkty powinny być wybierane w strefie potrójnego pokrycia podłużnego i w pobliżu środka pokrycia poprzecznego zdjęć. Jako fotopunkty należy wybrać w terenie takie szczegóły terenowe, które stanowią przecięcia się linii sytuacyjnych pod kątami zbliżonymi do prostych (skrzyżowania wąskich dróg, rowów), pojedyncze drzewa, krzewy itp. Wskazane jest, aby fotopunkty leżały na średniej wysokości terenu odfotografowa-nego nadanym zdjęciu lotniczym.

Realizacja projektu fotogrametrycznej osnowy polega na wyborze w terenie fotopunktów, nakłucia ich na zdjęciach lotniczych, a następnie wykonaniu niezbędnych pomiarów i obliczeń geodezyjnych celem określenia ich współrzędnych. Dokładność identyfikacji fotopunktów na zdjęciach lotniczych nie powinna być mniejsza od ±0,2mm (błąd średni ±0,1 mm).

Fotopunkty mogą być wyznaczone również przed wykonaniem zdjęć lotniczych i odpowiednio zasygnalizowane. Wymiary sygnałów należy tak dobrać, aby nie były one mniejsze od 0,02-0,03 mm w skali zdjęć lotniczych. Ten sposób zapewnia dużą dokładność identyfikacji fotopunktów na zdjęciach lotniczych oraz zwiększa dokładność opracowania mapy (o około 30-50%).

Wybór fotopunktów w terenie jest czynnością kosztowną i przedłuża czas opracowania map na podstawie zdjęć lotniczych. W terenach płaskich można znacznie zmniejszyć nakłady pracy w terenie przez zastosowanie triangulacji radialnej. Dzięki niej można praktycznie zmniejszyć liczbę fotopunktów wyznaczonych w