68025 P1010299 (5)

Sposoby sporządzania map...

) zdjęć w szeregu. Wykorzystując właściwości punktu iemokątnego odwzorowania), po wykonaniu obserwacji laniu obliczeń otrzymujemy współrzędne płaskie (x,y) nych punktów triangulacji radialnej. Położenie tych pun-rolnyra układzie współrzędnych. Żeby przejść na geode-eży wykonać transformację, wykorzystując fotopunkty etrycznej (dwa f-punkty dla pierwszego i dwa f-punkty 10 zdjęć lotniczych).

Metrycznej osnowy polowej i kameralnej każde zdjęcie ąjącą liczbę punktów dostosowania, które umożliwiają zych. Podstawową metodą zapewniającą największą do-jjęcia nachylonego na zdjęcie pionowe o ściśle określonej tomechaniczne. Polega ono na przefotografowaniu na swanych przetwornikami fotomechanicznymi, oryginal-tniczych. W wyniku tej czynności otrzymuje się nowe zdjęcie lotnicze, które jest zdjęciem pionowym o jednolitej skali dla całej powierzchni zdjęcia.

Konstrukcja przetwornika fotomecha-nicznego zapewnia poprawne pod względem geometrycznym przekształcenie rzutu środkowego terenu, jakim jest negatyw zdjęcia lotniczego, na inny rzut środkowy (zdjęcie przetworzone). Przetwornik przedstawiono na rysunku 28. Zasadniczymi częściami przetwornika automatycznego są: urządzenie oświetleniowe 1, kaseta z nośnikiem negatywu 2, obiektyw przetwornika 3 i ekran 4.

Podczas przetwarzania zdjęć lotniczych musi być zachowany warunek płaszczyzn: (płaszczyzna negatywu, ekranu i główna płaszczyzna obiektywu muszą przecinać się wzdłuż jednej prostej) i warunek soczewek:

a b /ob

gdzie: a ś odległość obrazowa, ■IHgg^przedmiotowa,

Sposoby sporządzania map...    39

fob - odległość ogniskowa obiektywu.

W przetwornikach automatycznych zachowanie obydwóch warunków spełniają odpowiednie mechanizmy: warunek płaszczyzn - stery, warunek soczewek - inwer-sory.

Przed przystąpieniem do przetwarzania należy na negatywach zdjęć lotniczych ponakłuwać wszystkie punkty dowiązania. Wielkość nakłuć nie powinna przekraczać 0,1 mm. Na dobrym papierze kreślarskim należy wykonać podkład do przetwarzania, nanosząc według współrzędnych wszystkie punkty służące do zestrojenia. Po włożeniu negatywu emulsją do dołu do kasety przetwornika i oświetleniu go otrzymamy na ekranie przerzutowany obraz terenu i świecące punkty nakłute na negatywie. Na ekranie przetwornika układamy podkład do przetwarzania. Zestrojenie punktów negatywu z odpowiednimi punktami podkładu odbywa się za pomocą odpowiednich ruchów przetwornika. Przetwornik posiada pięć niezależnych stopni swobody: zmiana skali, nachylenie płaszczyzny negatywu, skręcenie negatywu, przesunięcie negatywu wzdłuż osi x i przesunięcie negatywu wzdłuż osi y. Strojenie zdjęć w przetworniku odbywa się metodą kolejnych prób, aż do pełnego zestrojenia punktów do przetwarzania. Aby zestrojenie wykonać w sposób metodyczny, należy zdawać sobie sprawę, jaki wpływ wywierają poszczególne ruchy przetwornika na zmianę położenia na ekranie rzutowanych punktów negatywu. Po dokładnym zestrojeniu odpowiednich punktów do przetworzenia, kładziemy w miejsce podkładu papier fotograficzny. Po naświetleniu zdjęcie poddajemy obróbce fotochemicznej.

Metoda przetwarzania zdjęć lotniczych może być również stosowana dla terenów falistych. W takich przypadkach stosuje się tzw. przetwarzanie strefowe. Polega ono na tym, że nie przetwarzamy od razu całego negatywu, lecz odpowiednio wybrane jego części, przedstawiające teren w obrębie ściśle określonych warstwie (deniwelacja nie przekracza z góry założonych wielkości). Ponieważ przetwarzanie strefowe jest kłopotliwe, dlatego też liczbę stref dla jednego negatywu ogranicza się do trzech.

Komplet przetworzonych zdjęć lotniczych stanowi materiał do zestawienia foto-mapy. Fotomapę sporządza się na sztywnym podkładzie (blacha aluminiowa oklejona dwustronnie papierem kreślarskim) przez odpowiednie ułożenie, przycięcie i przyklejenie przetworzonych zdjęć. Przed przystąpieniem do układania zdjęć należy na podkład nanieść za pomocą koordynatografu wszystkie punkty, które były użyte przy przetworzeniu zdjęć. Przetworzone zdjęcia należy tak ułożyć na podkładzie, aby obrazy punktów na zdjęciu pokrywały się ze swoimi odpowiednikami naniesionymi na podstawie współrzędnych. Czynność ta powinna być wykonana bardzo starannie, decyduje ona bowiem w znacznym stopniu o dokładności fotomapy. Wpasowanie zdjęć można wykonać w ten sposób, że po wycięciu otworków o średnicy 0,6-1,0 mm, w punktach służących do przetwarzania, układamy poszczególne zdjęcia tak, aby punkty naniesione na arkuszu znalazły się pośrodku odpowiadających im otworków. Inny sposób polega na wykreśleniu ołówkiem kilku linii