P1010305 (5)

Sposoby sporządzania map ...

odczytano sytuację stanowiącą treść mapy. Opracowana na autografie mapa posiada pełną sytuację i rzeźbę.

43. Ortofotomapa

Fotomapy sporządza się w zasadzie dla terenów o niewielkiej deniwelacji. Wraz ze wzrostem deniwelacji terenu opracowanie staje się kłopotliwe i pracochłonne (przetwarzanie strefowe) przy jednoczesnym spadku dokładności uzyskanych ma-teriałów. Dla takich terenów powinno się wykonać przetwarzanie oparte na teorii ortofotografii. Jest to przetwarzanie różniczkowe (pasmowe). Polega ona na przekształcaniu zdjęć lotniczych, będących rzutem środkowym zdjętego terenu, na równoważne zdjęcia, które będą rzutem ortogonalnym. Zdjęcia takie (ortofotografia) ie posiadają przesunięć obrazów spowodowanych zarówno przez pochylenie zdjęć, k i rzeźbę terenu. Mapy zestawione z orto fotograf! i nazywamy — ortofotoma parni. tofotografie otrzymuje się na drodze rzutowania fragmentów obrazu zdjęcia niczego przez małą szczelinę na materiał światłoczuły. W zależności od rzeźby nu ciągle zmieniana jest skala projekcji, tak aby była ona jednakowa dla całego aa. Wielkość szczeliny zależy od zróżnicowania rzeźby terenu (bardziej zróż-Wana rzeźba - rozmiary szczeliny mniejsze). Rzutowane wycinki obrazu skła-ię na nowy obraz fotograficzny podobny do przetwarzanego zdjęcia lotniczego, jednolitej skali.

trumenty służące do przetwarzania różniczkowego zdjęć produkowane są jako żneprzyrządy lub stanowią uzupełnienie innych instrumentów do opracowań netrycznych. W ostatnich latach stosuje się sposoby analityczne przetwarza-iórych współrzędne punktów pomierzone na zdjęciach przeliczane są na dne terenowe.

przedstawiony na oitofotomapie może być oglądany stereoskopowo. W należy jednocześnie obserwować ortofotomapę i dodatkowo wykonane i którym obraz jest odpowiednio zniekształcony w stosunku do ortofoto-ner stereoskopowy). Taki zestaw nazywamy stereoortofotomapą.

od u ją, że z biegiem czasu mapy stają się coraz rowadzeniem map do stanu aktualnego *su dezaktualizacji map zależy od dotyczą przeważnie sytuacji, ą i przebudową terenów

jących i budowa nowych dróg, likwidacja starych), zmianami w użytkowaniu gruntów, zmianami systemu wodnego (regulacja rzek, melioracje), działalnością gospodarczą w lasach (zmiany podziału powierzchniowego, sieci dróg, charakteru drzewostanów).

Aktualizacja map może być wykonana metodami klasycznymi (na podstawie bezpośrednich pomiarów w terenie) lub na podstawie zdjęć lotniczych. Wykorzystanie zdjęć skraca czas opracowania. Aktualizację wykonuje się bezpośrednio na zdjęciu lotniczym (odbitka stykowa lub powiększenie), fotomapie albo na mapie, na którą wcześniej naniesiono wszystkie nowe szczegóły z aktualnego zdjęcia lotniczego.

W czasie prac polowych na zdjęcia lotnicze nanosimy całą sytuację stanowiącą treść mapy. Szczegóły nie istniejące w terenie należy skasować, a te, które występują w terenie, a nie ma ich na zdjęciach lub są na nich niedostatecznie widoczne, należy domierzyć metodami geodezyjnymi (np. za pomocą domiarów prostokątnych) do zidentyfikowanych punktów na zdjęciach lub do istniejących w terenie punktów osnowy. Wszystkie szczegóły, których nie ma na aktualizowanej mapie, a są na zdjęciach, przenosi się metodą przetwarzania (tereny o niedużej deniwelacji) lub metodą autogrametryczną (głównie tereny górzyste).

W przypadku gdy aktualizowana jest mapa z naniesionymi wcześniej nowymi szczegółami ze zdjęć lotniczych, praca w terenie jest znacznie uproszczona i skrócona. Pomiar dodatkowych szczegółów (niemożliwych do odczytania lub nie istniejących na zdjęciu) wykonuje się w ten sam sposób jak przy aktualizacji bezpośredniej na zdjęciu. Aktualizacja na fotomapie również upraszcza prace w terenie, skraca czas opracowania i ułatwia kontrolę.

W leśnictwie typowym przykładem wykorzystania zdjęć lotniczych do aktualizacji map jest wykonywanie aktualnych map gospodarczych przy kolejnych rewizjach planu urządzania lasu. Odczytane na zdjęciach lotniczych szczegóły sytuacyjne (granice wyłączeń drzewostanowych, drogi leśne, gniazda itp.), których nie ma na mapie gospodarczej z poprzedniego planu urządzania lasu, są przenoszone napierworys redakcyjny aktualizowanej mapy.

Przy niewielkiej liczbie punktów, które należy przenieść ze zdjęcia na aktualizowaną mapę, można posłużyć się bardzo prostą i nie wymagającą specjalistycznego sprzętu metodą przetwarzania graficznego. W tym celu należy na zdjęciu i mapie zidentyfikować cztery punkty, które tworzą czworokąt obejmujący swym zasięgiem cały obszar zdjęcia podlegający przetworzeniu. Na rysunku 31 są to odpowiednio punkt a,b,c,d (na zdjęciu) i A,B,C,D (na mapie). Chcąc przenieść punkt P, należy na zdjęciu połączyć punkt a z pozostałymi punktami b,c,d czworokąta i z przenoszonym punktem P. Do otrzymanego na zdjęciu pęku promienia należy przyłożyć pasek papieru i zaznaczyć przecięcie krawędzi paska z promieniami. Na mapie łączymy punkt A z punktami B, C i D. Następnie przykładamy pasek papieru na mapie, tak aby odpowiednie punkty na pasku pokryły się z zaznaczonymi promieniami i