P1010856 (2)

340 7. LUKI

Na rysunku 7.17 przedstawiono przegubowe połączenie łuku ze słupem żelbetowym.

Na rys. 7.18 pokazano dwa warianty wykonania przegubów w zworniku. Rys. 9.8b przód- I stawia przegub z łożyskiem stalowym przy oparciu wezgłowia łuku żebrowego na lun- I

Wyfaz pusta ków

Akvrmanti

Jd/4

ZASS

J*

4 Aft

Prfty zbrojeniowa ściągu i wezgłowia

Rys. 7.17. Konstrukcja przegubowego połączenia luku ze slupem

*012

*0 >2

*012

301*

Rys. 7.18. Sposoby wykonania przegubów w zworniku w lukach żebrowych

datncncie. Rozwiązanie takie zastosowano w konstrukcji hali sportowej w Łodzi. Obliczenie przegubu polega na sprawdzeniu docisku przy wykorzystaniu wzoru Herca. Naprę-jazy styku powierzchni stalowych obliczamy ze wzoru (7.24), przy styku powierzchni i

betonowych ze wzoru (7.25), we wzorach tych zgodnie z rys. 9.8b przyjmujemy oznaczenia: r, — promień mniejszy (blacha łożyskowa od strony luku), r, — promień większy (blacha łożyskowa od strony fundamentu), l — długość powierzchni, N — siła normalna w przegubie, E — moduł sprężystości materiału, z którego przegub został wykonany.

(7.24)

(7.25)

Przy obliczaniu łuków należy uwzględnić wy boczenie w płaszczyźnie ich krzywizny.

Długość wyboczeniową przyjmuje się równą: dla łuków trójprzegubowych /„=0,6s, dla łuków dwuprzcgubowych l₀—0,6r, dla łuków bezprzegubowych i_o=0,4s.

Długość wyboczeniową łuków wc wszystkich przypadkach w kierunku prostopadłym do płaszczyzny zakrzywionej przyjmuje się /„ = 1,0$, gdzie s — długość tuku po rozwinięciu.

i

ł

Rys. 7.19. Schemat do obliczania długości łuku

Długość łuku s może być wyrażona jako funkcja zmiennej C=///, to jest wyniosłości łuku

ponieważ zgodnie z rysunkiem 7.19

wobec tego

_s=li{Vf6C^J(l + 16f^ł)+ln(4{+Vl + 16ę^ł)}. (7.271