P1100072

342 Magdalena Zinczuk, Zostać cool...

W grupie środków stylizujących przekaz na język młodzieży znalazły się ponadto zdrobnienia: do mycia twarzy dla młodej osóbki; pomaluj buzią w szalone wzorki; na każdym opakowaniu ciasteczek; innowacje ortograficzne: na maaxa, maaksymalnie; duuuży; Ludzieeee, można stwixować!; zabawne zestawienia rymowe: Maty nieśmiały Bobo opętany boysbandów chorobą, Smarując codziennie kremem twarz - gwarancją pięknej cery masz Sposób prosty na krosty; Maskujemy to, co chcemy.

Podsumowanie

Przedstawione wyżej analizy, mające na celu ukazanie językowych i stylistycznych osobliwości reklamy skierowanej do młodzieży, pozwalają stwierdzić, że teksty z określoną tak wyraźnie kategorią odbiorcy wykazują pewne cechy obce innym rodzajom reklamy.

Na poziomie struktury wypowiedzi zauważyć można częstsze niż w innych typach tego rodzaju przekazów wyzyskiwanie obcych wzorców gatunkowych, przez co rozbudowuje się zbiór adaptacyjnych form komunikatu reklamowego. Przedmiotem adaptacji czyni się gatunki (lub ich odmiany) znane z prasy młodzieżowej: wywiad z gwiazdą filmową, fotostory, psychozabawa. Elementem struktury szczególnie podatnym na przekształcenia i modyfikacje okazuje się centralny segment, nazywany też tekstem właściwym.

W analizowanych reklamach kreowany jest świat, który ma się stać bliskim młodzieżowemu odbiorcy, gdyż werbalizują się w nim pragnienia i oczekiwania ludzi młodych. W aspekcie pragmatycznym podstawową intencją będzie zatem wytworzenie poczucia wspólnoty i bliskości, które ułatwić mają odbiór perswazyjnego przesłania reklamy.

Stylistycznemu uwyraźnieniu tekstu służą wyrazy modne i lansowane przez prasę młodzieżowąjako te środki leksykalne, które mają odzwierciedlać osobliwości mowy ludzi młodych, rzadko są to jednak autentyczne składniki młodzieżowego slangu. Język młodzieży, taki, jakim go widzą twórcy komunikatów reklamowych, pozbawiony jest cechy, która faktycznie chyba najsilniej jest z nim kojarzona: kreatywności i ucieczki od sztampy.

Bibliografia

Kajtoch, W., 1999b, Świat prasy alternatywnej w zwierciadle jej słownictwa, Kraków.

Kajtoch, W., 1999a, „Odlotowe bez dwóch zdań! Kultura języka, stylu, perswazji w czasopismach dla młodzieży”, Zeszyty Prasoznawcze 3-4, s. 79-102.

Lewicki, A. M., 1996, „Styl oficjalny i potoczny w reklamie”, [w;] O zagrożeniach i bogactwie polszczyzny, red. J. Miodek, Wrocław, s. 111-120.

Lisowska-Magdziarz, M., 2000, Bunt na sprzedaż. Przemysł muzyczny - reklama - semiotyka, Kraków.

Ozóg, K., 2001, Polszczyzna przełomu XX i XXI wieku. Wybrane zagadnienia, Rzeszów.

Skowronek, K., 1993, Reklama. Studium pragmalingw i styczne, Kraków.

Wojtak, M., 1998, „Stylistyka a pragmatyka - stan i perspektywy w stylistyce polskiej”, Stylistyka VII, s. 369-377.

Wojtak, M., 2000, „Stylistyka tekstów reklamowych na przykładzie reklamy kreatywnej”, Annales UMCS, sectioFF XVIII, Lublin, s. 299-308.

Wojtak, M., w druku, Wyznaczniki gatunkowe komentarza prasowego, referat wygłoszony na konferencji Tekst w mediach.

Zgółkowa, H., 1999, „Język subkultur młodzieżowych”, [w:] Polszczyzna 2000. Orędzie o stanie języka na przełomie tysiącleci, red. W. Pisarek, Kraków, s. 252-261.

Zinczuk, M., 2002, „Warianty strukturalne prasowych komunikatów reklamowych”, [w:] Język polski. Współczesność - historia III, red. W. Książek-Bryłowa, H. Duda, Lublin, s. 25-34.