11. portfele Inwestycyjne w teorii rynków kapitałowych
“ się według formuły: v,mwtt* + 2w.wjO.Cjp,
(11.2)
gdzie:
Op O. — odchylenia standardowe akcji pierwsze) I drogiej. p,2 — współczynnŁ korelacji dwóch akcp.
Odchylenie standardowe portfela dwóch akcji O, jest określane następująco:
Wpływ współczynnika korelacji akcji na ryzyko portfela jest bardzo istotny, można więc rozpatrywać różne skrajne przypadki poziomu tego współczynnika w aspekcie ryzyka portfela dwuskładnikowego Ponadto możliwe jest wyznaczenie składu portfela akcji dwóch spółek o najmniejszym możliwym ryzyku w każdej sytuacji. tzn. dla każdej wartości współczynnika korelacji. W celu osiągnięcia minimalnego ryzyka portfela składającego się z dwóch akcji należy ich udziały w, i w* obliczyć według formuł (26. 33]: I
(113)
w g2-gi<*2Pl2
<f?ł-«2-2C|02Pl2
oraz
(11-4)
w |
of + O2'2<J,02p,2
gdzie:
a,. Oj — odchylenia standardowe akcji pierwszej i drugiej, p,. - współczynnik,korelacji .dwóch akcji.
W ten sposób uzyskuje się portfel o minimalnym ryzyku wariancyjnym. Oczywiście najbardziej pożądane dla inwestorów są przypadki, gdy poziom współczynników korelacji p(> znajduje się w przedziale |-l. 0]. W praktyce giełdowej najczęściej jednak współczynniki te znajdują się w przedziale wartości [0, l], ale w zasadzie wszystkie jego wartości umożliwiają dywersyfikację portfela.
Generalnie, inwestorowi chodzi o pomnażanie korzyści kapitałowych wskutek tworzenia portfela. Dąży on zatem do tego. aby ryzyko portfela było mniejsze od ryzyka konkretnych akcji, a stopa zysku portfela większa od stopy zysku akcji o mniej korzystnej stopie zysku. Inwestor dołączając drugi rodzaj akcji do swojego portfela (jednoskładnikowego) słusznie oczekuje, te zmniejszy ryzyko portfela (będzie to wtedy portfel dwuskładnikowy), osiągając nawet wzrost jego stopy zwrotu. Przy budowie portfela wieloskładnikowego sytuacja jest jednak bardziej złożona (wymaga większej wiedzy i doświadczenia inwestora) z uwagi na wzrost stopnia dywersyfikacji portfela.