DYSKUSJA
polega na tym, że publikuje się wiele prac metodologicznych dotychczas mało dostępnych, publikuje się wiele tłumaczeń dzieł z zakresu metodologii i historii historiografii amerykańskiej i zachodnioeuropejskiej. Z kolei nauki pomocnicze stanęły przed koniecznością prze formułowania swojego przedmiotu zainteresowania badawczego. Czy ma to być zbiór nauk pomocniczych autonomicznych, czy też źródłoznawstwo? Czy źródłoznawstwo należy traktować przede wszystkim jako badania mające ukazać źródło jako element procesu komunikacji społecznej, wytwór tego procesu?
Kolejny nurt, którego mi zabrakło we wprowadzeniu do dyskusji, to badania nad historią parlamentaryzmu polskiego w XIX w. Mamy przecież ważne wydawnictwo źródłowe, mianowicie Sejm Królestwa Polskiego
0 działalności rządu i stanie kraju 1816-183011 zawierające uwagi sejmowe wobec raportów rządowych z lat 1818-1830, i oczywiście publikacje z historii instytucji, np. sztandarową pracę poświęconą Rządowi Narodowemu
1 jego agendom w okresie powstania styczniowego, autorstwa Franciszki Ramotowskiej12, wnoszącą istotne elementy uzupełniające syntezę Stefana Kieniewicza. Zabrakło także problematyki powstań narodowych, np. kwestii, czym były powstania. Historiografia polska musi się po raz kolejny pochylić się nad zagadnieniem powstań narodowych, nad ich genezą i konsekwencjami. Jest to ważne zagadnienie badawcze.
Kolejnym problemem jest edycja źródeł. My w zasadzie nie dyskutujemy nad tym, jak powinno się wydawać źródła. Pan prof. T. Epsztein powiedział, że źródło źle wydane to takie, które nie ma odpowiednich komentarzy. Część historyków uważa, że komentarz jest niepotrzebny, ponieważ jest on interpretacją, więc woli inną formułę publikacji materiałów źródłowych. Oczywiście, jest to problem generalny i nie dotyczy tylko XIX w., ale być może, omawiając tę kwestię, należy wziąć pod uwa-gę specyfikę tego okresu. Jeżeli nasze dyskusje miałyby służyć ekspozycji Muzeum Historii Polski, to, niestety, będziemy musieli dokonać bolesnych zabiegów wartościowania, wyróżnienia wątków centralnych i peryferyjnych w badaniach nad dziejami XIX w., będziemy musieli także bardzo ostro wartościować źródła.
§1 Opracowanie i wstęp: J. Leskiewiczowa i F. Ramotowska, Warszawa 1995.
organizacyjna, 1.1, Warszawa 1999, t. 2, Warszawa 2000.
F.Ramotowska, Tajemne państwo polskie w powstaniu styczniowym 1863-1864. Struktura 4 1