Ciągłość krążenia krwi zapewnia rytmicznie pracujący mięsień sercowy. Krew z komór wypływa przez tętnice płucne i aortę do krążenia płucnego i obwodowego pod bardzo dużym ciśnieniem oraz z dużą prędkością. Początkowe ciśnienie i prędkość krwi, muszą zapewnić przepływ przez cały układ krążenia, czyli od komór poprzez tętnice, naczynia włosowate i żyły do przedsionków. Czas potrzebny na całkowity obieg krwi w organizmie nazywamy czasem krążenia lub czasem pełnego obiegu. U wszystkich ssaków jest on zbliżony i trwa 25-30 skurczów serca. Na obieg płucny przypada ok. 5 razy mniej krwi, niż na obieg duży.
Tętnice pod względem wielkości dzielą się na duże, średnie i małe. Te ostatnie przechodzą w tętniczki przedwłosowate, przedłużające się we włośniczki. Pod względem budowy wyróżniamy tętnice typu sprężystego oraz mięśniowego. Tętnice duże należą do tętnic sprężystych. Mają one grubą błonę wewnętrzną w której można wyróżnić: śródbłonek, warstwę podśródbłonkową — złożoną z istoty podstawowej i cienkich włókien sprężystych, warstwę środkową -zawierającą włókna sprężyste i klejodajne oraz warstwę zewnętrzną - mającą dodatkowo podłużne włókna mięśniowe gładkie.
Tętnice średnie mają w swej budowie grubą, łącznotkankową błonę wewnętrzną, błonę środkową — zbudowaną z wielu warstw komórek mięśniowych gładkich oraz błonę zewnętrzną - zawierającą włókna sprężyste i klejodajne.
W tętnicach małych wyróżnia się 3 warstwy: warstwę wewnętrzną -zbudowaną ze śródbłonka, błonę środkową - złożoną z włókien mięśniowych gładkich o przebiegu okrężnym oraz przydankę (rys. 4.11A).
Ściany naczyń żylnych zbudowane są z warstwy wewnętrznej, środkowej i zewnętrznej (rys. 4.11B). W związku z niższym ciśnieniem krwi panującym w tych naczyniach, ich ściany są cieńsze, bardziej wiotkie (mniej włókien i błon sprężystych) i łatwiej się zapadają. W żyłach kończyn występują zastawki zapobiegające cofaniu się krwi. Są one zdwojeniem błony wewnątrz żyły o utkaniu z włókien klejodajnych i sprężystych.