P1680459

Status konstytucyjny prezydenta Francji, PiP nr 9/1990, s. 86.

kompetencyjne czy też przyjęte tam rozwiązania należy uznać za ogólną ch_a rakterystykę funkcji (zadań) ustrojowych Prezydenta RP. Wydaje się, mając n_a względzie także dotychczasowe poglądy doktryny, że przepisy art. 126 należy interpretować jako określenie zadań ustrojowych, kierunku i celu działania urzędu Prezydenta RP³. Zatem art. 126 określa raczej funkcje ustrojowe Prezy. denta niż jego konkretne uprawnienia. Treść tego artykułu wyraża także koncepcję Prezydenta realizującego funkcję arbitrażu politycznego. W pracach kon- j stytucyjnych wyraźnie akcentowano rolę Prezydenta działającego jako autorytet I stabilizujący ład konstytucyjny, mogący działać zwłaszcza w sytuacji zagrożenia podstawowych wartości konstytucyjnych - suwerenności i integralności terytoj rialnej, stojący na straży tych podstawowych dla bytu narodu i państwa warto-1 ści⁴. Można wskazać, jak się wydaje, na daleko idącą zbieżność koncepcji] arbitrażu politycznego Prezydenta RP z koncepcją arbitrażu Prezydenta V Re ] publiki Francuskiej, także na podobną interpretację art. 126 i art. 5 konstytucji] francuskiej z 1958 r.⁵

Określone w aut. 126 funkcje ustrojowe Prezydenta stanowią podstawę] rozwinięcia w szczegółowych unormowaniach konstytucyjnych i ustawowych] katalogu jego uprawnień. Zawarcie w Konstytucji ogólnych formuł określających] rolę ustrojową Prezydenta nie nadaje im - jak wcześniej zaznaczono - charakteru] normatywnego a określonym zadaniom ustrojowym cech autonomicznych. Re-] alizacja bowiem określonych zadań ustrojowych przez Prezydenta musi bazować] na konkretnych, szczegółowo określonych kompetencjach. W ust. 3 art. 1261 określono właśnie szczególne relacje zadań Prezydenta do przepisów konstytuuj cyjnych i ustawowych. Stanowi on, że "Prezydent Rzeczypospolitej wykonuje] swoje zadania w zakresie i na zasadach określonych w Konstytucji i ustawach".] Jest to przepis mający swoje uzasadnienie konstytucyjne w dotychczasowej praktyce ustrojowej, a jego celem jest uporządkowanie metod funkcjonowania urzędu Prezydenta w demokratycznym państwie prawnym. Można sądzić, że wydatnie też przyczyni się do wykładni ustrojowej zasady równoważenia władzj

2. W art. 126 ust. 1 Prezydent RP został zdefiniowany jako "najwyższyf przedstawiciel Rzeczypospolitej Polskiej i gwarant ciągłości władzy państwo* wej". W ten sposób Konstytucja określa charakter ustrojowy Prezydenta w aspekcie jego roli ustrojowej jako głowy państwa. Wyznacznikiem tej roli są dwie funkcje: reprezentacji państwa oraz gwaranta ciągłości władzy państwowe®

Prezydent wybierany przez naród w wyborach powszechnych nie mai statusu przedstawiciela narodu, jest natomiast definiowany jako najwyższy przed* stawiciel państwa - Rzeczypospolitej Polskiej. W ust. 1 art. 126 naturalntf chodzi o reprezentację państwa w stosunkach wewnątrzpaństwowych i między* narodowych, aczkolwiek Konstytucja RP expressis verbis nie wyodrębnia tych dwóch zakresów reprezentacji państwa. W oczywisty sposób mieści się to w

Por. R. Mojak: Instytucja Prezydenta RP w okresie przekształceń ustrojowych, Lublin 1995, s. 97 i n.

Zob. "Biuletyn” Komisji...,jw., łamy: 69-73.

Por. W. Skrzydło: Ustrój polityczny Francji, Warszawa 1992, s. 152 i n.; A. Jamroi:

;.pr*W

■D A*

flaszę

jm

waran

,lżące fladzy R

Jfffl

gjiusibij

«celu

więdnie

jaliegi

ftezydk

szeroko

b

RJ,pE wkontej iodov! itrażj nenie f póstwa itadzy.

I ^R

J®odov

|poiazc

jsarant

MÓW

f‘Wr

IM

j*S*dn

rj*®**

i fi

%ucy

JVp«