PICT0113 (8)

kszc, tym przy mniejszej serii wyrobów zastosowanie złożonych przyrządów |E staje się opłacalne. Przy produkcji wielkość ryjnej i masowej wyrobów drobnych i stosuje się odpowiednie urządzenia mcclianizującc lub prasy automatyczne, a uo kształtowania wyrobów dużych — prasy ustawione vr linie.

4.43. TŁOCZENIE JEDNOZABIEGOWE

Za pomocą tłoczenia jednozabiegotcego produkuje się przede wszystkim wy-roby, które mogą być wykonane tylko w jednej operacji, a także przedmioty, I które wymagają większej liczby operacji, lecz niektóre z tych operacji są rc- j alizowane na odrębnych stanowiskach lub w innym zakładzie wytwórczym. . Przypadek taki może występować np. przy produkcji masowej drobnych wyrobów z blachy. Wytwórnia blach dostarcza gotowe wykrojki, które zakład produkcyjny poddaje dalszemu tłoczeniu.

Ze względu na prostą konstrukcję, a więc niski koszt wykonania, tłoczniki I jednozabiegowc znajdują również zastosowanie przy produkcji jednostkowej łub , maloscryjnej wyrobów złożonych. Tego rodzaju tłoczniki stosuje się często j w przypadku tłoczenia blach grubych (powyżej 0 mm), gdzie łączenie zabiegów, ze względu na występowanie znacznych sił, jest niewskazane.

Tłoczniki jednozabiegowe są najczęściej montowane na uniwersalnych prasach mechanicznych mimośrodowych (rys. 4.76a) lub korbowych (rys. 4.76b). Tłoczniki służące do operacji wytłaczania lub przetłaczania, w przypadku ko- j nieczności zastosowania dociskaczy, często pracują na prasach podwójnego i działania (rys. 4.76d i ę). Umożliwia to znaczne uproszczenie konstrukcji tłoczników, gdyż prasy te mają specjalny suwak do napędu dociskacza.

4.4.4. TŁOCZENIE W1ELOZABIEGOWE

Tłoczenie melozabiegotoe polega na łączeniu kilku zabiegów kształtowania J w jedną operację. Łączenie zabiegów umożliwia wzrost wydajności, więc sto- | euje się je" do wykonywania dostatecznie dużych serii wyrobów.

/'•^-Zależnie od sposobu -łączenia zabiegów tłoczniki wielozabiegowe dzieli się na wielotaktouse i jednoczesne. Bóżnice w działaniu wymienionych typów tłoczników, .zostaną przedstawione na przykładzie łączenia operacji cięcia.

-Na rysunku 4.78a pokazano przebieg wykonania pierścienia z blachy za . pomocą wykrojników jednozabiegowych. Na wykrojniku wielotaktowym (rys. 4.78b) materiał wyjściowy dziurkuje się w pierwszym takcie, a następnie prze- I suwa się go pod stempel wycinający, który kształtuje zewnętrzne obrzeże przedmiotu w czasie kolejnego skoku suwaka. W tyra Eamym czasie stempel dziurkujący wycina następny otwór w materiale. W przypadku zastosowania wykrojnika jednoczesnego (rys. 4.78o) oba TaWegi_vsą wykonywano na tym samym przedmiocie podczas jednego skoku suwaka,.-

Za pomocą wykrawania wielotaktowego^otttiSuje się wyroby drobne o wymiarach nie przekraczających 250 mm i grubości 0,2 -j- 6 mm. Ze względu na I

■wpływ błędów skoku na dokładność ustawienia otworów względem obrzeży uzyskuje się wyroby w klasach dokładności 11 4-19. Możliwo jest również występowanie pewnej wypukłości wyrobów.

-'Wykrojniki jednoczesne pozwalają na uzyskanie przedmiotów o większej dokładności wymiarowej niż- wykrojniki wielotaktowe, gdyż są zupełnie niewrażliwe na błędy skoku taśmy. Znajdują one zastosowanie w produkcji ża-równo niektórych drobnych wyrobów z taśmy, jak i większości dużych wyrobów wycinanych z arkuszy blach. Używa się ich także do okrawania wytloczek w połączeniu z dziurkowaniem lub innymi zabiegami cięcia^Wycinanie przed- " miotów z bardzo cienkich i miękkich blach jest możliwe tylko na wykrojni-

kach jednoczesnych. Wykrojniki te stosuje się do blach o grubości 0*05__^-3-mm.

Największy wymiar przedmiotu może nawet dochodzić do 3000 mm. Wyroby

a)

b)

c)

Eye. 4.78. Sposoby łączenia zabiegów wykrawania: a) wykrawanie za pomocą wykrojników jcdńozabicgowycb, b) wykrawanie za pomocą wykrojnika wielotaktowcgo, c) wykrawanie za pomocą wykrojnika jednoczesnego

• toina po »yofou p.tr+uoę,o pfltdnicSu

Wycinane na wykrojnikach jednoczesnych charakteryzują się jednostronnym położeniem zadziorów oraz dużą płaskością i dokładnością wymiarową (klasa dokładności 8 p 12).

WiT procesach kształtowania wyrobów z blach łączy się nic tylko zabiegi cięcia, ale również gięcia, ciągnienia i inne.

Na rysunku 4.79 pokazano przebieg kształtowania wyrobu giętego w kształcie litery 0 za pomocą tłocznika wielotaktowcgo. W pierwszym takcie następuje wycięcie otworu oraz obustronne przycięcie taśmy na głębokość nieco większą od długości zaginanych ramion. Miejsca działania elementów tnących zaznaczono na -schemacie przez odpowiednio zakreskowanie. Zagięcie ramion jest wykonywane w drugim takcie. Ze względu na konstrukcję przyrządu trzeci takt jest wolny. Odcięcie gotowego wyrobu następuje w czwartym takcie.'

W pewnych przypadkach przedmioty gięte mogą być również wykonano za pomocą tłoczników jednoczesnych. Schemat takiego tłocznika przedstawia rys. 4.80. Służy on do wykonywania przedmiotów o podobnym kształcie jak rozpatrywany poprzednio. Szerokość taśmy jest w tym przypadku równa szo-

227