Prawo i p k s V Konarska Wrzosek (43)

bądź uiszczonej ich równowartości pieniężnej, wychodząc poza granice zgody udzielonej przez sprawcę.

Jeżeli zaś sąd uzna, że nie zachodzą podstawy do uwzględnienia wniosku niezwłocznie zwraca sprawę finansowemu organowi postępowania przygotowawczego (art. 148 § 6 k.k.s.). W takim wypadku uiszczone przez sprawcę kwoty zatrzymuje się do zakończenia postępowania jako zabezpieczenie grożących mu kar, środków karnych lub innych środków oraz kosztów postępowania. Powodem nieuwzględnienia przez sąd wniosku może być brak pozytywnych przesłanek dobrowolnego poddania się odpowiedzialności z art 17 § 1 k.k.s. bądź wystąpienie przesłanek negatywnych określonych w art. 17 § 2 kk-s., albo też niedopełnienie przez oskarżonego obowiązków minimalnych określonych w art. 143 § 1 i 2 oraz w art. 146 § 1 k.k.s. bądź obowiązków uzgodnionych z finansowym organem postępowania przygotowawczego, o których, mowa w art. 143 § 3 i art. 146 § 2 k.k.s.

Wyrok o zezwoleniu na dobrowolne poddanie się odpowiedzialność podlega zaskarżeniu na zasadach ogólnych. Sąd odwoławczy orzeka na posiedzeniu jednoosobowo (art. 149 § 2 k.k.s.). Niemniej w razie zaskarżenia wyroku ulega on uchyleniu lub zmianie w postępowaniu odwoławczym tylkc wdedy, gdy sąd orzekł: 1) tytułem kary grzywny kwotę inną niż uiszczona przez sprawcę; 2) przepadek przedmiotów lub uiszczenie ich równowartość pieniężnej w zakresie nieobjętym zgodą sprawcy.

Wymienione przesłanki odwoławcze mają charakter (walor) wybitnie gwarancyjny, zabezpieczający sprawcę przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego, który złożył wniosek o zezwolenie na dobrowolne poddanie się odpowiedzialności, przed poniesieniem dodatkowej (nadmierne' odpowiedzialności niż wynikająca z art. 18 § 1 k.k.s.