Prawo i p k s V Konarska Wrzosek (58)

wyłączenia

W sprawie o przestępstwo skarbowe, możliwości wymierzenia oskarżonemu kary lub środka karnego w sposób przewidziany w art. 156 § 2 pkt 1 k.k.s. nie stosuje się do sprawcy przestępstwa skarbowego popełnionego w warunkach określonych w art. 37 § 1 k.k.s. (tj. gdy sprawca: popełnia umyślnie przestępstwo skarbowe, powodując uszczuplenie należności publicznoprawnej dużej wartości albo popełnia umyślnie przestępstwo skarbowe, a wartość przedmiotu czynu zabronionego jest duża, uczynił sobie z popełniania przestępstw skarbowych stałe źródło dochodu, popełnia dwa albo więcej przestępstw skarbowych, zanim zapadł pierwszy wyrok, chociażby nieprawomocny, co do któregokolwiek z nich i każdy z tych czynów wyczerpuje znamiona przestępstwa skarbowego określonego w tym samym przepisie, a odstępy czasu pomiędzy nimi nie są długie, skazany za umyślne przestępstwo skarbowe na karę pozbawienia wolności lub karę ograniczenia wolności albo karę grzywny, w ciągu 5 lat po odbyciu co najmniej 6 miesięcy kary pozbawienia wolności lub 6 miesięcy kary ograniczenia wolności albo po uiszczeniu grzywny wynoszącej co najmniej 120 stawek dziennych popełnia umyślnie przestępstwo skarbowe tego samego rodzaju, popełnia przestępstwo skarbowe, działając w zorganizowanej grupie albo w związku mającym na celu popełnienie przestępstwa skarbowego, popełnia przestępstwo skarbowe, używając przemocy lub grożąc natychmiastowym jej użyciem albo działając wspólnie z inną osobą, która używa przemocy lub grozi natychmiastowym jej użyciem, przez nadużycie stosunku zależności lub wykorzystanie krytycznego położenia doprowadza inną osobę do popełnienia czynu zabronionego jako przestępstwo skarbowe) oraz popełnionego w warunkach określonych w art. 38 § 2 k.k.s. (tj. gdy sprawca popełnia czyn zabroniony określony w art. 54 § 1; art. 55 § 1; art. 56 § 1; art. 63 § 1-3; art. 65 § 1; art. 67 § 1; art. 69a § 1; art. 70 § 1,2 i 4; art. 73a § 1; art. 76 § 1; art. 77 § 1; art. 78 § 1; art. 86 § 1 i 2; art. 87 § 1 i 2; art. 90 § 1; art. 91 § 1 oraz art. 92 § 1, a kwota uszczuplonej należności publicznoprawnej lub wartość przedmiotu czynu zabronionego jest wielka).

redukcja

postępowania

dowodowego

W postępowaniu w sprawach karnych skarbowych przepisy art. 335 § 2 i 3; art. 339 § 1 pkt 3 i art. 343 § 4-7 k.p.k. stosuje się odpowiednio. Odesłanie do art. 335 § 2 i 3 k.p.k. pozwała na nieprzeprowadzanie dalszych czynności postępowania przygotowawczego i sporządzenie aktu oskarżenia. Przeprowadza się jednak czynności, co do których zachodzi niebezpieczeństwo, że nie będzie można ich przeprowadzić na rozprawie. Uzasadnienie aktu oskarżenia można ograniczyć do wskazania jedynie okoliczności, o których mowa w przepisie art. 156 § 3 k.k.s. (brak wątpliwości co do okoliczności popełnienia czynu zabronionego oraz przekonanie, że ze względu na postawę sprawcy cele postępowania będą osiągnięte mimo nieprzeprowadzania rozprawy).

Jeżeli akt oskarżenia zawiera wniosek o wydanie wyroku skazującego bez przeprowadzenia rozprawy, prezes sądu kieruje sprawę na posiedzenie. Postępowania dowodowego nie prowadzi się. Organ kierujący wniosek i oskarżony mają prawo wziąć udział w posiedzeniu. Jeżeli prezes sądu lub

391