uzupełnienie
dowodów
można usunąć, wykorzystując instytucję sędziego wyznaczonego lub sądu wezwanego z art. 396 lep.k. W takim wypadku, sąd może przerwać albo odroczyć rozprawę, zakreślając oskarżycielowi publicznemu termin do przedstawienia dowodów, których przeprowadzenie pozwoliłoby na usunięcie dostrzeżonych braków (art. 397 § 1 k.p.k.). Rozwiązanie to sprawia, że pomimo trwania rozprawy, prowadzone jest ponownie cząstkowe postępowanie przygotowawcze w tej samej sprawie (dotyczące tego samego czynu).
Oskarżyciel publiczny, w celu zebrania dowodów może przedsięwziąć osobiście, a prokurator także zlecić Policji dokonanie niezbędnych czynności dowodowych (art. 397 § 2 k.p.łc). Uprawmienie do zlecenia Policji dokonania niezbędnych czynności dowodowych nie przysługuje finansowemu organowa postępowania przygotowawczego.
in dubio pro reo
W razie braku możliwości dotrzymania zakreślonego terminu, oskarżyciel publiczny może zwrócić się do sądu o jego przedłużenie. Natomiast, gdy w wyznaczonym terminie, oskarżyciel publiczny nie przedstawi stosownych dowodów, sąd rozstrzyga na korzyść oskarżonego wątpliwości wynikające z nieprzeprowadzenia dowodów (art. 397 § 4 k.p.k.).
Jeżeli na podstawie okoliczności, które wyszły na jaw w toku rozprawy, oskarżyciel zarzucił oskarżonemu inny czyn oprócz objętego aktem oskarżenia, sąd może za zgodą oskarżonego rozpoznać nowe oskarżenie na tej samej rozprawie, chyba że zachodzi konieczność przeprowadzenia postępowania przygotowawczego co do nowego czynu (art. 398 § 1 k.p.k.). Rozszerzenie oskarżenia może mieć charakter wyłącznie przedmiotowy, gdyż możliwre jest zarzucenie innego czynu. Zarzucony oskarżonemu na rozprawie czyn ma stanowić dodatkowy czyn, oprócz tego (tych), które objęte zostały aktem oskarżenia. Niedopuszczalna jest więc zmiana czynu objętego aktem oskarżenia na inny czyn zarzucony oskarżonemu dopiero na rozprawie.
W wypadku wytoczenia oskarżenia o inny czyn, sąd może rozpoznać nowe oskarżenie na tej samej rozprawie pod dwoma warunkami. Po pierwsze, jeżeli oskarżony wyrazi na to zgodę. Po drugie, nie zachodzi konieczność przeprowadzenia postępowania przygotowawczego co do nowego czynu.
Jeżeli w toku rozprawy okaże się, że nie wychodząc poza granice oskarżenia można czyn zakwalifikować według innego przepisu prawnego, sąd uprzedza o tym obecne na rozprawie strony (art. 399 § 1 k.p.k.). Chodzi tu o sytuację, gdy zachowana jest tożsamość czynu, ale zmienia się jego ocena prawma, niezależnie od tego, czy następuje na korzyść czy na niekorzyść oskarżonego. Zmiana kwalifikacji prawnej czynu jest zatem dopuszczalna,
405