PwTiR022

42 Rozdział 2

następować w bardzo różnych formach. Charakteru usługi hotelarskiej nie traci przy tym usługa wykonywana nie na rzecz turysty, lecz osoby zamieszkałej na stałe w tej samej miejscowości. Trzeba też podkreślić, że obok usług noclegowych usługi hotelarskie mogą obejmować i zwykle obejmują także usługi gastronomiczne, usługi przechowania, usługi porządkowe, rozmaite usługi rekreacyjne, rozrywkowe, czy informacyjne, wiążące się z wynajmowaniem domów, mieszkań, pokoi, miejsc noclegowych lub miejsc na kempingach. Takie dodatkowe usługi są świadczone w obrębie obiektu, w którym jest realizowana usługa noclegowa. Z zasady tylko korzystanie z noclegu na polach biwakowych nie wiąże się z równoczesnym świadczeniem innych usług.

Z powyższych usług hotelarskich nie wszystkie są zaliczone w ramach PKD do sekcji II - Hotele i restauracje. Sekcja ta obejmuje wynajem pomieszczeń przeznaczonych do krótkotrwałego zamieszkania, prowadzonych bez lub łącznie z wyżywieniem przez hotele, motele, schroniska, pola kempingowe, pensjonaty, domy wycieczkowe, internaty, bursy, domy studenckie itp., jak również działalność gastronomiczną prowadzoną przez restauracje, bary, stołówki i inne jednostki, których działalność polega na przygotowaniu i dostarczaniu posiłków i napojów odbiorcom zewnętrznym, z wyłączeniem sprzedaży w automatach sprzedających, objętej sekcją G. Z tego wynika, że nie każda działalność zaliczona w ramach PKD do sekcji H ma związek z turystyką.

Z ustaleń ustawy o usługach turystycznych wynika ponadto, że w powyższy sposób rozumiane usługi hotelarskie mogą być świadczone nie tylko w obiektach hotelarskich, ale również w innych obiektach spełniających minimalne wymagania określone przez obowiązujące prawo. Ustawa ta jednak nie definiuje podmiotu świadczącego usługi hotelarskie. Taki podmiot jest nazwany w tytule XXIX księgi trzeciej k.c. zbyt długim i źle brzmiącym mianem utrzymującego zarobkowo hotel lub podobny zakład. W tym podręczniku jest używane zbiorcze określenie „przedsiębiorca hotelarski”.

2.4. Usługi rekreacyjne

Pojęcie usług rekreacyjnych nic jest zdefiniowane przez ustawę o kulturze fizycznej z 1996 r. ani przez oparte na niej rozporządzenie MEN w sprawie szczegółowych zasad i warunków prowadzenia działalności w dziedzinie rekreacji ruchowej z 2001 r. Wskazany akt wykonawczy odróżnia, że zorganizowana działalność w dziedzinie rekreacji ruchowej może być prowadzona w zakresie:

•    zajęć, podczas których są prowadzone różne formy rekreacji ruchowej;

•    innych form aktywnego wypoczynku rekreacyjno-sportowego, a w szczególności: biwaków, obozowisk, rajdów, zlotów, spływów, turniejów, festynów i zawodów amatorskich.

Organizator zajęć rekreacyjnych i innych form aktywnego wypoczynku świadczy usługi, które można określić jako usługi rekreacyjne. Są one bardzo różnorodne, gdyż zainteresowania i potrzeby ludzkie w tym zakresie oraz możliwości uczestników są nader zróżnicowane. Usługi te mogą być wykonywane w formie:

•    indywidualnej (tj. na rzecz jednego usługobiorcy);

•    zespołowej (w parze, w grupie rodzinnej lub koleżeńskiej, w drużynie);

•    imprezy rekreacyjnej rozumianej jako jednorazowe lub cykliczne spotkanie uczestników, którego program obejmuje zajęcia z zakresu rekreacji, zabaw ruchowych, gier sportowych lub innych konkurencji sportowych, bądź też działania o charakterze imprezy turystycznej, jak rajdy, zloty, czy spływy. Usługa rekreacyjna w formie indywidualnej może dotyczyć np. nauki jazdy

konnej lub jazdy na nartach, nauki gry w tenisa lub innych czynności, których opanowanie wymaga indywidualnego podejścia ze strony instruktora. Taka usługa wiąże się z potrzebą zindywidualizowanego określenia praw i obowiązków usługodawcy i usługobiorcy. Konsekwencją zaś zakresu tych praw i obowiązków jest odpowiednie ustalenie odpłatności za tego rodzaju usługę rekreacyjną.

Podstawową formą organizacyjną usług rekreacyjnych są rozmaite zespoły ćwiczeniowe o charakterze stałym. Taki stały zespól oznacza grupę uczestników zajmujących się w ramach swojego czasu wolnego regularnymi ćwiczeniami o charakterze:

•    gimnastycznym (np. aerobik, callanetics);

•    gier ruchowych (np. kręgle, bilard, kometka, tenis stołowy, tenis ziemny,

golf);

•    siłowym (np. kulturystyka);

•    wschodnich sztuk walki i samodoskonalenia;

•    tanecznym (np. nauka tańca, zespół taneczny);

•    rekreacyjnych ćwiczeń w terenie (np. paintball, biegi na orientację, surwi-wal);

•    gier zespołowych (np. siatkówka, koszykówka, piłka nożna);

•    sportów wodnych (np. pływanie, płetwonurkowanie, żeglarstwo, windsur-fing);

•    sportów motorowodnych,

•    sportów zimowych (np. snowboard, narciarstwo biegowe i zjazdowe);

•    sportów lotniczych (np. lotniarstwo, modelarstwo lotnicze);

•    sportów jeździeckich (np. jazda konna);

•    innych ćwiczeń, jak np. profilaktyczno-usprawniających.

Coraz częściej mamy do czynienia ze zdefiniowaną wyżej imprezą rekre-acyjną jako formą organizacyjną usług rekreacyjnych, co jest związane z procesami upowszechniania aktywnego ruchowo wypoczynku w społeczeństwie i pro-