ROZDZIAŁ IV
CHWYTANIE ZWIERZĄT
Upolowanie zwierzyny jest możliwe nie tylko przy użyciu broni palnej, istnieje szereg innych, skutecznych sposobów, zawsze jednak należy wybierać te, które wymagają najmniej wysiłku, a są najbardziej efektywne.
Dobrze zdaje egzamin zastawianie sideł, potrzasków i pułapek. Nie wymagają one ciągłego pilnowania, a po przeszukaniu przyległego terenu i zorientowaniu się w jego zwierzostanie łatwo dobrać ich rodzaje i najdogodniejsze na nie miejsca.
Należy mieć jednak na uwadze, że takie sposoby pozyskania zwierząt sprowadzają się do sposobów kłusowniczych, stosowanie których w okresie pokoju jest zabronione i surowo karane1.
Również polowanie sposobami dozwolonymi mogą wykonywać tylko członkowie Polskiego Związku Łowieckiego.
Niektóre zwierzęta są objęte ochroną gatunkowy. Łowienie takich zwierząt jest zabronione przepisami o ochronie przyrody.
Oto kilka podstawrowych zasad przydatnych łowcy, do wykorzystania w' warunkach, kiedy szczególne okoliczności zmuszają do zastosowania zabronionych sposobów', bądź przy zastosowaniu dozwolonych sposobów' gdy się jesl uprawnionym do polowania:
1. Poruszać się możliwie najciszej,
2. Dokładnie obserwować teren; często przystawać i nasłuchiwać,
3. Najlepiej polować pod wiatr lub przy wietrze bocznym,
4. Wykorzystywać wszelkie nierówności terenu jako kryjówki, z których doskonale można prowadzić obserwacje,
5. Zalecane jesl wzmożenie czujności, poniewraż zwierzęta często potrafią zaskoczyć myśliwego.
Szczególną uwagę należy zwracać na tropy, ślady, żerowiska i legowiska. Te szczegóły mogą stanowić cenną wskazówkę
0 gatunkach bytujących zwierząt i ich zwyczajach, a tym samym pozwalają wybrać najodpowiedniejsze miejsce do zastawienia pułapek.
Łagodny wiatr przenosi daleko zapach przynęty, wabiąc w ten sposób zwierzynę, silny natomiast może utrudnić funkcjonowanie pułapki przez nawianie na nią gałęzi lub liści. Mgła utrudnia orientację; zwierzęta wędrują do późna, łatwo wpadając w zastawione sidło.
Podobna sytuacja występuje w czasie burzy, gdy zwierzyna jest rozdrażniona.
Opady śniegu nie wstrzymują wędrówek zwierząt, jednak mogą zmienić utarte szlaki. Wtedy pomocne stają się ślady
1 tropy. Przy głębokim śniegu z kryjówek wychodzą tylko lisy.
Idealne warunki do łowienia istnieją w okresie odwilży, ponieważ wszystkie zwierzęta są w ruchu.
Na duże zwierzęta można polować z zasadzki (po myśliwsku — zasiadki, czaty); lepszym sposobem jest podchód, pod warunkiem przestrzegania pewnych zasad ostrożności.
Zwierzyna tzw. płowa — jeleń, daniel, sarna, łoś — ma słaby wzrok. Nawet z bardzo bliskiej odległości, rzędu kilkunastu metrów, nie dostrzeże człowieka w ubiorze w kolorze ochronnym, jeżeli będzie stał nieruchomo. W czasie podchodu zwierzyna bywa zaniepokojna na skutek odgłosów łamanych gałązek lub stąpania po podszyciu leśnym i często podnosi energicznie głowę w tym kierunku. W takim momencie łowca powinien „zamrzeć" w bezruchu do chwili aż się zwierzę uspokoi.
Podchodzić należy tylko pod wiatr, aby zwierzę nie rozpoznało obecności człowieka po zapachu, gdyż powonienie u niego jest bardziej niezawodne niż wzrok.
Do wypatrywania zwierzyny w terenie z powodzeniem można wykorzystać lornetkę.
Na żerowiska zwierzyna płowa wychodzi głównie wczesnym rankiem i późnym wieczorem. Dziki — w zasadzie tylko w nocy. Podczas deszczu zwierzyna płowa chroni się w gąszczach, a dziki przeważnie chętnie wychodzą na żer. Natomiast po deszczu, zwłaszcza długotrwałym, zwierzyna często wychodzi z gąszczy.
Jeżeli mamy polować na zwierzęta z broni bojowej, to koniecznie należy odpiłować lub zetrzeć na kamieniu czubek pocisku, aby uczynić go bardziej skutecznym w działaniu. W przeciwnym wypadku przebije ciało zwierzęcia na wylot jak szydło i zwierzę, nawet śmiertelnie ranione, ujdzie bardzo daleko.
113
- Zywl.nl.
Sprawy te reguluje ustawa z dnia 17 czerwca 1959 r. o hodowli, ochronie zwierząt iownych i prawie łowieckim, której art. 55 ustanawia sankcję za czyny kłusownicze w postaci kary do 3 lat więzienia i grzywny lub do 3 lat aresztu I grzywny.