rozdział 2 (17)

jednostki dochodu (k^Y), zaś wielkość inwestycji jest równa wielkości inwestycji autonomicznych (I_;|).W formie algebraicznej można to wyrazić poniższymi wzorami:

C = Ca + k ,_k • Y l = '„

dlatego łączny popyt przyjmie postać:

Al> = C„ + l„ +k_st • Y

W zrozumieniu tych zależności pomocnym będzie rysunek 2.5 przedstawiający wielkości agregatowego popytu i autonomicznych poziomów konsumpcji i inwestycji.

Rys. 2.5. Funkcja agregatowego popytu.

Źródło: Pod red. Milewski R.. Podstawy ekonomii, op cii., s. 366.

Układ współrzędnych na osi pionowej wyznaczy! wielkość agregatowego popytu oraz wydatków konsumpcyjnych i inwestycyjnych, a na osi poziomej wysokość dochodu narodowego. Pogrubioną linią oznaczono funkcję konsumpcji, funkcję agregatowego popytu i inwestycji autonomicznych.

Wartość funkcji konsumpcji została wyznaczona przez poziom konsumpcji autonomicznej wynoszącej 10 zl i krańcowej skłonności do konsumpcji stanowiącej

ósmą część każdej jednostki dochodu. Dlatego algebraiczny zapis funkcji konsumpcji przyjmie postać (_' - 10 • 0,SY. Z kolei poziom inwestycji o wysokości 10 mld. zl jest wyznaczony na pułapie inwestycji autonomicznych, co oznacza, że będzie on niezmienny przy każdej wielkości dochodu. Agregatowy popyt będący sumą konsumpcji i inwestycji autonomicznych oraz krańcowej skłonności do konsumpcji danej jednostki dochodu. Dodając do siebie wielkości autonomiczne, krańcową skłonność do konsumpcji uzyskamy wartość AP = 20 + 0.8Y. Łączne wydatki autonomiczne (20 mld. zl). będą wyznaczone w miejscu przecięcia z osią pionową funkcji agregatowego popytu, zaś nachylenie funkcji jak wiemy określi krańcowa

skłonność do konsumpcji, ponieważ każda dodatkowa jednostka dochodu zwiększa

\

wydatki konsumpcyjne o 0,8. nie zwiększając wydatków' inwestycyjnych. Funkcja agregatowego popytu, będzie zatem położona na wyższym poziomie (o wielkość inwestycji autonomicznych f, 10 mld. zl). przy identycznym nachyleniu jak funkcja konsumpcji. Dlatego obie funkcje będą do siebie równolegle.

Należy tutaj zaznaczyć, że agregatowy popyt o stałej krańcowej skłonności do konsumpcji, może ulec zmianie pod wpływem dwóch okoliczności. Albo się zmieni wysokość dochodu przy danym poziomie wydatków autonomicznych, co uwidoczni się w ruchach wzdłuż, danej prostej agregatowego popytu. Albo zauważymy zmiany w samych wydatkach autonomicznych, co przełoży się na równolegle przesunięcia funkcji agregatowego popytu (w górę przy wzroście wydatków autonomicznych, a w dól przy spadku tych wydatków).

Zaznaczono wcześniej, że łączne zamierzone wydatki są równe faktycznie wytworzonemu dochodowi narodowemu, co jest podstawowym, warunkiem równowagi. Z uwzględnieniem zmiennych składowych agregatowego popytu stan równowagi można zapisać następująco:

Y = M’,,= C+ I

W pełniejszym zrozumieniu warunki równowagi pomoże rysunek 2.6.

(.5