rośliny I (23)

Len złocisty

Linum flavum, A

Roślina ta jest na terenie Polski zaliczana do reliktów stepowych. Nadal dość pospolicie występuje w dorzeczu Dunaju i na Półwyspie Bałkańskim, zaś w Polsce jest rzadko spotykana na Wyżynie Lubelskiej i Małopolskiej oraz na Podkarpaciu. Rośnie na stepach, suchych lakach i zboczach w zbiorowiskach ciepłolubnych traw. Niekiedy można ja spotkać na miedzach i przydrożach. Preferuje gleby bogate w wapień.

Len złocisty jest roślina bardzo efektowna. Na łodydze, dorastającej do 50 cm wysokości, zakwitają dość duże, złocistożółte, piękne kwiaty (płatki maja ok. 2 cm długości). Kwiaty wyrastają na krótkich szypulkach w szczytowym odcinku łodygi i pojawiają się od czerwca do lipca.

Lun złocisty jest dość często uprawiany jako ozdobna bylina rabatowa i parkowa. Naturalne stanowiska tego gatunku stale się zmniejszają. Aby go zachować w naszej florze, objęty został ochrona.

Len włochaty

Linum hirsulum, B

Podobnie jak gatunek poprzednio omawiany, len włochaty reprezentuje w naszej florze element stepowy, jest piękna, wieloletnia roślina,

0    łodydze wysokości 30-90 cm, rosnąca w kępach. Łodyga, która wyrasta z rozgałęzionego, zdrewniałego kłacza, jest na całej długości miękko owłosiona. Liście na łodydze umieszczone sa skrętolegle. Maja kształt podłużnie jajowaty i sa, podobnie jak łodyga, owłosione. Kwiaty zakwitają od czerwca do lipca. Sa barwy błękitnej i kształtem bardzo podobne do kwiatów uprawianego lnu zwyczajnego, lecz 2-, 3-krotnie od nich większe.

Len włochaty rośnie na słonecznych, trawiastych, suchych zboczach

1    stepach na południowych obszarach Wyżyny Małopolskiej. Jest jeszcze rzadziej spotykany niż poprzedni gatunek lnu.

mm

51