S5001332 (2)

• sa, 5b. Żłobek. Zakończenie przewrotu do tyłj

• Podtrzymywanie

Podtrzymywanie może być całkowite, gdy podparty jest cały ciężar ciała, lub częściowe, np. wówczas, gdy dziecko opiera się o opiekuna. Następne ćwiczenie jest proste i zachęca dziecko do nawiązania kontaktu.

Dorosły leży na plecach, nogi ugięte w kolanach, a dziecko siedzi okrakiem na jego brzuchu zwrócone do niego twarzą. Dorosły może delikatnie popychać dziecko w tył, aż oprze się ono o jego uda, a następnie w dół, aż opadnie z powrotem do przodu. Pozycja ta (dziecko wyżej niż dorosły) umożliwia łatwe nawiązanie kontaktu wzrokowego. Powierzenie dorosłemu swojego ciała przez zezwolenie na podtrzymywanie oznacza, że dziecko ufa zarówno jemu, jak i samemu sobie.

Dorosły może też położyć się na brzuchu, a dziecko siedzieć mu okrakiem na plecach. W tej pozycji dziecko może obejmować mocno dorosłego nogami, a ten wyginając się w łuk, dźwignąć je w górę i opuścić z powrotem w dół. Jeżeli dorosły czuje, że dziecko mocno przyciska nogi do jego boków, a może i trzyma go rękami za szyję, jest to wyraźny znak, że chce ono wpółuczestniczyć razem z nim w ćwiczeniu. Na śliskiej podłodze dorosły może też pełzać „jak jaszczurka**, unosząc dziecko na swych plecach. Dzieci, które czują się zagrożone kontaktem wzrokowym, jako miejsce do siedzenia łatwiej zaakceptują plecy dorosłego. Zyskują w ten sposób poczucie bezpieczeństwa i chętniej poddają się jego podtrzymywaniu. Niektóre dzieci dopuszczają na początku tylko taki kontakt fizyczny, w którym są stroną dominującą, tzn. znajdują się wyżej niż partner.

Fot. 6. Chłopiec z najstarszej klasy szkoły dla dzieci z poważnym; trudnościami w podpiera dziewczynkę z głębokimi i sprzężonymi zaburzeniami