Scan 140410 0063

z drugiej strony musieli odprowadzać składki na ubezpieczenie emerytalne, a także pokryć część kosztów lokalu zastępczego. Po potrąceniu tych dwóch kwot z odszkodowania pozostało niewiele. Szukając odpowiedniego dla siebie zajęcia, mieszkańcy wsi spotykali się z wieloma problemami. Na trasie z południowego zespołu fabrycznego Foxconna w Chengdu do dzielnicy mieszkaniowej spotkaliśmy Wang, jednego z wywłaszczonych mieszkańców wsi. Od momentu wywłaszczenia zarabiał na życie, jeżdżąc na czarno taksówką: „Po wywłaszczeniu przenieśliśmy się wprawdzie do lokali zastępczych, ale każdy z nas dostał na rękę tylko skromne 30 tys. juanów odszkodowania. To nie starczyło nawet na zakup samochodu. Musiałem pożyczać pieniądze od krewnych i przyjaciół, no i teraz pracuję na czarno, żeby zarobić na życie”. Kobiecie w średnim wieku, która utraciła grunt rolny, nie pozostawało nic innego, jak praca sprzątaczki w kantynie internatu Deyuan, za którą otrzymywała skromną płacę na utrzymanie rodziny.

Wnioski

Władze lokalne starały się przyśpieszać proces wywłaszczenia nieruchomości, żeby jak najszybciej udostępnić Foxconnowi tani grunt wraz z podstawową infrastrukturą ulic, sieci energetycznej, budynkami fabrycznymi, hotelami pracowniczymi i tak dalej. Dzięki współpracy z administracją Foxconn był w stanie dokonać szybkiej ekspansji, stworzyć i umocnić podstawy do budowy międzynarodowego, transgranicznego imperium jak również zwiększyć akumulację kapitału, a tym samym osiągać wielkie zyski. W procesie ekspansji firma w wysokim stopniu naruszyła i zlekceważyła dobro zwykłych ludzi. Poszerzanie imperium nie tylko nie doprowadziło do poprawy warunków życia pracowników, lecz dodatkowo pociągnęło za sobą masowe zatrudnianie praktykantów i uczniów, którzy zostali przywiązani do linii produkcyjnych, choć zasadniczo powinni przebywać i uczyć się w szkole. Ponadto Foxconn doprowadził do pogorszenia sytuacji życiowej rolników, którzy utracili swoje ojczyste ziemie i zostali całkowicie zdegradowani do poziomu proletariuszy. Grunty wiejskie pozostają wprawdzie własnością wspólną, ale rolnicy nie są zwykle w stanie stawić czoła potędze kapitału, aby prowadzić z nim negocjacje.

# Yang, student i pracownik produkcyjny - „Panem i władcą jest maszyna"

Yang llingfeng

Maszyny

22 kwietnia 2011 r. był trzydziestym dniem mojej pracy dla Foxconna w Chongąing. Miałem uczucie, jakbym w drodze prowadzącej z uniwersytetu do fabryki przechodził przez długi tunel. Oba wyjścia z tunelu prowadziły do dwóch światów. Na uniwersytecie studiowałem budowę maszyn i szerokie możliwości ich zastosowania. Maszyny posiadają ogromne znaczenie dla postępu i rozwoju ludzkości. Uczyłem się, jak nowoczesne maszyny ułatwiły ludziom życie i zmieniały świat. Na uniwersytecie nie dowiedziałem się jednak, jaką rolę w produkcji maszynowej odgrywa sam człowiek. Z tym pytaniem w głowie podążyłem śladem migrantów zarobkowych i zostałem zwyczajnym pracownikiem obsługującym maszynę. Miałem nadzieję, że odpowiem sobie na pytanie, jaki jest mój własny, osobisty stosunek do maszyn.

Pierwsze dni

Pracowałem przy „produkcji na wtryskarkach”. Kiedy po raz pierwszy usłyszałem te słowa, nie miałem pojęcia, co one znaczą. Tamtego popołudnia zostaliśmy przydzieleni do naszych działów, a kierownik linii zapoznał nas z miej scem pracy. Kiedy weszliśmy do hali produkcyjnej, przywitał nas warkot pras i gryzący smród plastiku. Przy każdej maszynie stał stół montażowy, oświetlony dwiema połyskującymi blado neonowymi lampkami, a przy stole siedziało dwóch lub trzech pracowników ubranych w fabryczne uniformy. Obok nich leżały materiały do pracy i gotowe wyroby. Za nimi stały bele plastikowej folii i kartony. Ta ogromna, dudniąca hala produkcyjna to był właśnie ten świat maszyn, świat, w którym miałem przetrwać.

W naszym dziale produkowano klapy matryc do notebooków Hewlett--Packarda. Przebieg produkcji był następujący: plastikowa masa wstrzykiwana była do prasy i wciskana do formy. Ramię maszyny chwytało element ze sztucznego tworzywa i przenosiło na bok, a potem wkładało do maszyny tnącej. Maszyna wierciła w nim otwory i przenosiła do stacji transferowej.