Scan0158

o tym, czego udaio jej się dokonać¹?- Zachęcałem ją także, by przywiozła ze sobą Bess, swojego konia, i pokazała widzom, na co ją stać.

Wszyscy, którzy przyszli, będą pamiętać Samanthę i jej historię. Kiedy miała około trzech miesięcy zachorowała ciężko na grypę, która ją strasznie osłabiła: od tego czasu większość swych dni spędzała w szpitalu. Czasem miała ataki, musiała znosić niewiarygodnie silny ból, i przeżyła zatrzymanie oddechu. W wieku pięciu łat ważyła około dwudziestu ośmiu funtów.

W końcu ktoś polecił jej rodzicom pewnego specjalistę od alergii. Matka Samanthy miała poważne wątpliwości, ale w ostatniej desperackiej próbie ratowania życia córki zaprowadziła ją do niego. Dziewczynka przeszła na surową dietę polegającą na wycofaniu z jej jadłospisu szerokiego wachlarza produktów spożywczych. Utrzymywano ją przy życiu, podając jej maksymalnie zubożony pokarm, który stopniowo wzbogacano o jeden lub dwa składniki naraz. Po trzech tygodniach lekarze zdołali zidentyfikować te składniki pokarmowe, które wywołując reakcję alergiczną, osłabiały jej organizm. Dziewczynka poczuła się lepiej i wkrótce potem pozwolono jej wrócić do domu. Rodzice Samanthy wreszcie odzyskali swoją córkę.

Musieli także dotrzymać pewnej obietnicy. Podczas kryzysu chorobowego, gdy nastąpiło częściowe zatrzymanie procesu oddychania, zrozpaczona matka Samanthy próbowała podnieść córkę na duchu, pytając ją o jej nadzieje i marzenia. „Czy jest coś, czego naprawdę byś chciała, kiedy poczujesz się lepiejO — zapytała. „Konia” — odparła bez wahania jej córka.

Matka Samanthy była przerażona. Oboje z mężem nie wiedzieli niczego o koniach. Ale obietnica jest obietnicą. Kiedy Samantha ukończyła dwanaście lat i przestała przestrzegać rygorystycznej diety oraz łykać pigułki, jej matka zaczęła szukać odpowiedniego koma.