Scan080220080229 75

Wspomaganie za obręcz kończyny górnej:

Terapeuta obejmuje otwartymi dłońmi barki⁴ dziecka lub ich okolicę i prowadząc powoli tę strefę ciała w zamierzonym kierunku oczekuje na dostosowanie się głowy oraz dolnych części ciała do położenia barków. Wspomaganie za obręcz kończyny dolnej:

Terapeuta obejmuje otwartymi dłońmi talerze kości biodrowych dziecka lub kończyny dolne i przemieszcza powoli w zamierzonym kierunku.

Oczekuje na dostosowanie się czynne głowy i górnych części ciała do położenia bioder.

Bobathowie zalecająjak najwcześniejsze usprawnienia- jeszcze przed 6 m.ż.Podkreślają ważność uczestnictwa rodziców w usprawnianiu.

Konieczne jest dostosowanie ćwiczeń i preferowanych pozycji do rodzaju porażenia i przebiegu usprawniania.

Metoda jest bardzo logiczna, powiązana w całość, prosta w środkach, akceptowana przez dzieci jako naturalna.

METODA VOJTY

Zalecana jest od pierwszych dni życia niemowląt "z ryzyka" tzn. urodzonych z nieprawidłowego przebiegu ciąży i porodu.

Ćwiczenia to głównie odruchowe pełzanie i obracanie.

W prawidłowym schemacie pełzania głowa zawsze zwraca się na boki.

Ćwiczenia pełzania są osiągane dzięki stymulacji przez ucisk określonych punktów na ciele dziecka ułożonego w pozycji wyjściowej do pełzania naprzemiennego. Strefy wyzwalania odruchów Yojty -potylica w okolicy kresy karkowej - ucisk wyzwala ruch obrotu głowy -środek policzka lub kąt żuchwy - ruch obrotu głowy z towarzyszącym ruchem kąta ust, języka, gałek ocznych, jak w odruchu szukania pokarmu

-okolica nadkłykciowa przyśrodkowa kości ramiennej- ucisk powoduje ruch prostowania kończyny górnej ku tyłowi -przyśrodkowa powierzchnia dolnej nasady kości promieniowej - ruch

zginania, a następnie wysuwanie kończyny ku przodowi -kłykieć przyśrodkowy kości udowej - ruch zginania kończyny dolnej -zewnętrzna strona guza piętwego - ruch prostowania kończyny dolnej -klatka piersiowa w linii sutkowej w odległości 2 palców poniżej sutka-wzmożone napięcie zginaczy oraz ruch unoszenia kończyny dolnej i obrotu tułowia

Leczenie dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym powinno odbywać się przy kompleksowym udziale specjalistów medycznych i paramedycznych ( pediatrzy, neurolodzy, okuliści, ortopedzi, audiolodzy, psychiatrzy, psycholodzy, rehabilitannei, pedagodzy ).

Na szczególne podkreślenie zasługuje udział rodziców ( lub opiekunów ), odgrywających ogromną rolę w procesie leczenia. Od ich*postawy, zaangażowania i wytrwałości zależą losy dzieci z m. p.d.