Scan10004 (10)

WCZESNE ROZPOZNANIE STANU NAGIEGO I WEZWANIE SŁUŻB RATOWNICZYCH

W warunkach przedszpitalnych wczesne rozpoznaje istoty schorzenia u osoby z bólem w klatce piersiowej umożliwi choremu lub świadkowi zdarzenia wezwanie Pogotowia Ratunkowego (PR) i rozpoczę-:ie leczenia, które może zapobiec wystąpieniu NZK.

przypadku zewnątrzszpitalnego NZK kluczowa est natychmiastowa dostępność PR. W większości krajów jest to osiągalne za pomocą ujednoliconego :iŁ-neru telefonu.

V. postępowaniu szpitalnym wczesne rozpoznanie il>50jenta w stanie ciężkim, który zagrożony jest wystąpieniem NZK, i wezwanie zespołu resuscytacyjne-g: lub zespołu zajmującego się leczeniem stanów [nagłych (Medical Emergency Team — MET) umożliwi leczenie, a w konsekwencji zapobiegnie NZK Upatrz rozdział 2). Uniwersalny numer telefonu służący do wzywania pomocy powinien być używany we wszystkich szpitalach. W przypadku wystąpienia za-■rymania krążenia nie należy opóźniać wykonania Aenbrylacji do momentu przybycia zespołu resuscyta-c. nego. Personel medyczny powinien być przeszko-t','w zakresie użycia defibrylatora.

fCZESNA RESUSCYTACJA 1ĄŻENIOWO-ODDECHOWA

Skanie klatki piersiowej i wentylacja płuc ratowa-spowalniają szybkość narastania zmian w móz-i sercu. W NZK w warunkach pozaszpitalnych Męcie czynności resuscytacyjnych przez świad-zdarzenia wydłuża czas, w którym resuscytacja je okazać się skuteczna i przypuszczalnie dwu-iie zwiększa szanse na przeżycie. Niestety ••• ększości krajów europejskich RKO podejmuje niewielki odsetek świadków zdarzenia.

wypadku NZK w szpitalu uciskanie klatki piersio-wentylacja powinny być podjęte natychmiast lecz powinno to opóźniać wykonania defibrylacji u patów z VF/VT. Należy zminimalizować przerwy ciskaniu klatki piersiowej, występujące podczas de-acji czy oceny rytmu.

:ZESNA DEFIBRYLACJA_

:"zypadkach NZK poza szpitalem celem jest wy-anie defibrylacji (gdy jest wskazana) w ciągu nut od powiadomienia PR. W wielu miejscach jnięcie takiego celu będzie wymagało wdrożenia -amu publicznego dostępu do defibrylacji (Public Defibrillation — PAD) z wykorzystaniem auto-mych defibrylatorów zewnętrznych.

W szpitalach personel medyczny powinien być przeszkolony i upoważniony do użycia defibrylatora tak, aby osoba rozpoczynająca udzielanie pomocy mogła wykonać defibrylację w każdym przypadku, gdy jest to wskazane.

OPIEKA PORESUSCYTACYJNA

Przywrócenie spontanicznego krążenia (Return Of Spontaneous Circulation — ROSC) jest ważnym momentem w procesie resuscytacji. Nadrzędnym celem jest powrót u pacjenta wyjściowej aktywności centralnego systemu nerwowego. Osiągnięcie stabilnego rytmu serca i prawidłowych parametrów hemodynamicznych mogą umożliwić pacjentowi wyjście ze szpitala w zadawalającym stanie zdrowia i z minimalnym tylko ryzykiem wystąpienia kolejnego NZK. Jakość prowadzonych zaawansowanych zabiegów resuscytacyjnych (ALS) w okresie poresuscytacyj-nym wpływa na ostateczny wynik leczenia. Okres ten rozpoczyna się w chwili, gdy udało się osiągnąć ROSC, niezależnie od miejsca zdarzenia. Osoba po ukończeniu kursu ALS powinna posiadać umiejętności pozwalające na zapewnienie wysokiej jakości opid-ki poresuscytacyjnej do momentu przekazania pacjenta do właściwego oddziału intensywnego nadzoru.

Nauka i wytyczne

Opublikowanie „2005 International Consensus on Cardiopulmonary Resuscitation and Emergency Car-diovascular Care Science with Treatment Recom-mendations” było uwieńczeniem długiego okresu współpracy ekspertów w dziedzinie resuscytacji z całego świata. Wytyczne 2005 ERC wywodzą się z tego dokumentu, a zawartość tego podręcznika jest zgodna z tymi wytycznymi. Większość europejskich organizacji zajmujących się resuscytacją ratyfikowało i adaptowało wytyczne ERC.

Algorytm zaawansowanych zabiegów resuscytacyjnych (ALS)_

Centralnym punktem kursu ALS jest uniwersalny algorytm (ryc. 1.2). Ma on zastosowanie do większości sytuacji, w których konieczna jest resuscytacja krążeniowo-oddechowa. Pewne modyfikacje są potrzebne, gdy do NZK dochodzi w sytuacjach szczególnych (patrz rozdział 13).

Europejska Rada Resuscytacji

ALS 3