Scan10136 (3)

ból w klatce piersiowej,

CZĘSTOSKURCZ Z SZEROKIMI ZESPOŁAMI QRS

niewydolność serca, senność, splątanie.

^Jczas oceny pacjenta:

należy podać tlen i uzyskać dostęp dożylny, jeśli do tej pory nie zostało to zrobione (szczególnie, gdy występują objawy niepokojące);

należy wykonać 12-odropwadzeniowe EKG, jeśli co tej pory nie zostało to zrobione (pod warun-k em, że nie opóźnia to wdrożenia leczenia).

nie rzecz biorąc ta sama częstość pracy serca niejszym stopniu upośledza układ krążenia ypadku częstoskurczu z wąskimi zespołami . niż w przypadku częstoskurczu z szerokimi żerni.

sze rekomendacje mają zastosowanie tylko jentów zagrożonych zatrzymaniem krążenia po etapie wstępnej resuscytacji NZK, po niedaw-zrzebytym zawale mięśnia sercowego, jako ępstwo niedawno pojawiających się objawowych ii itd.). Zazwyczaj nie mają one zastosowania jentów ze stabilną przewlekłą arytmią i/lub nasi-się przewlekłego stanu takiego jak zastoino-''iewydolność krążenia (np. pacjenci z utrwalo-migotaniem przedsionków i zaostrzeniem prze-ej zastoinowej niewydolności krążenia, u któ-może występować niskie ciśnienie tętnicze krwi ydolność serca, ale natychmiastowa kardiower-~noże nie być właściwym postępowaniem).

stan pacjenta jest niestabilny i pogarsza się gdy występują niepokojące objawy wywołane częstoskurcz, należy natychmiast wykonać kar-

ję-

kardiowersja jest nieskuteczna, należy podać e 300 mg amiodaronu w ciągu 10-20 minut ić próbę elektrycznej kardiowersji. Po dawce ej można kontynuować wlew tego leku —

~g przez 24 godziny.

tachyarytmii nie towarzyszą żadne objawy ojące, powinno się ustalić, czy zespoły QRS ie (tzn. o prawidłowym czasie trwania), erokie (> 0,12 s). Pozwoli to rozróżnić czę-rcz z wąskimi i szerokimi zespołami QRS.

Jeśli u pacjenta nie występują żadne niepokojące objawy wskazujące na konieczność wykonania kardiowersji, potrzebna będzie dalsza ocena, aby wybrać najwłaściwszy sposób leczenia.

Istnieje możliwość, że częstoskurcz z szerokimi zespołami QRS jest pochodzenia nadkomorowego z aberracją przewodnictwa (tj. w bloku odnogi pęczka Hisa). U niestabilnych pacjentów w okresie około zatrzymania krążenia należy przyjąć, że rytm ten jest pochodzenia komorowego.

Leczenie częstoskurczu nadkomorowego (SVT) tak jakby to był częstoskurcz komorowy (VT) ma mniejszą szansę doprowadzić do pogorszenia stanu pacjenta, niż leczenie VT jako SVT. Dokładna ocena rytmu może pozwolić na kilka odstępstw od tej reguły, co wyszczególniono poniżej.

Po pierwsze, należy dokładnie ocenić EKG i ustalić, czy częstoskurcz z szerokimi zespołami QRS jest regularny, czy nieregularny.

REGULARNY CZĘSTOSKURCZ Z SZEROKIMI ZESPOŁAMI QRS

W przypadku braku niepokojących objawów, należy podać amiodaron dożylnie w dawce 300 mg przez 20-60 minut, a następnie we wlewie — 900 mg przez 24 godziny.

Konieczne jest ciągłe monitorowanie i nieustanna ocena pacjenta. Należy poprosić o pomoc specjalistę oraz być gotowym na podjecie decyzji o kardiowersji elektrycznej w przypadku pojawienia się objawów niepokojących lub utrzymywania się arytmii przez kilka godzin.

W przypadku, gdy istnieją wyraźne dowody na to, że istniejący rytm jest tachykardią nadkomorową z blokiem odnogi pęczka Hisa, należy postępować zgodnie z algorytmem dla częstoskurczu z wąskimi zespołami QRS (patrz poniżej). Jednakże, jeśli istnieje jakakolwiek wątpliwość, należy leczyć ten rytm jak VT.

Częstoskurcz komorowy jest bardziej prawdopodobny w ostrej fazie zawału mięśnia sercowego oraz u pacjentów z rozpoznaną chorobą niedokrwienną serca.

ALS 135

Europejska Rada Resuscytacji