ScannedImage 19

Badania Emersona koncentrowały się na archeologii plemienia Huronów oraz prehistorycznych dziejach Ontario i Arktyki

Książka opowiadająca o współpracy McMullena z kanadyjskim archeologiem, dr. J. Normanem Emersonem

Emerson nie dawał za wygraną i raz jeszcze przesłuchał utrwaloną na taśmie relację George’a. Uderzyło go to, że McMullen parokrotnie powtarzał, iż plemię utrzymywało rozległe kontakty handlowe z innymi Indianami. Naukowiec wysłał próbki roślin pobrane na stanowisku do analizy w laboratorium, uznając, że rozwiązanie tajemnicy musi tkwić w glebie. Wyniki badań ujawniły obecność w niej sporej ilości różnorodnych nasion drzew, roślin i traw, ale tylko jedno ziarno kukurydzy, w dodatku określone jako problematyczne. Innych rodzajów zbóż w ogóle nie odkryto.

Tak więc obecność ziaren dowodziła jedynie, że mieszkający tu Irokezi spożywali elementy typowe dla swojej diety. Natomiast brak pyłków kwiatowych był mocnym dowodem potwierdzającym tezę McMullena, że Indianie ci nie uprawiali zbóż. Jak powiedział potem Emerson:

- Wygląda na to, że George nie tylko poprowadził nas we właściwym kierunku, ale też zmienił nasze myślenie na temat tej wioski. Myślę, że to on miał rację, a my się

myliliśmy. Wierzę, że kolejne testy to potwierdzą.

W raporcie przygotowanym dla Kanadyjskiego Towarzystwa Archeologicznego, J. Norman Emerson podał inny przykład niezwykłych możliwości McMullena: - Pokazałem George ’owi fragment artefaktu z terenu Black Creek w centrum Toronto. Wziął go do ręki, „przestawił się ”, dotykał przedmiotu i skupił się na nim. Następnie stwierdził, że jest to cybuch fajki. Podał wiek i miejsce znaleziska, wyjaśnił, jak wykonano fajkę i opisał standard życia jej właściciela. Mało tego, sporządził nawet rysunek główki wieńczącej znaleziony cybuch. Byłem zafascynowany i pod głębokim wrażeniem, ponieważ George narysował typową irokeską fajkę z pier-ścieniowatą główką - jedną z najbardziej rozpowszechnionych w rejonie Black Creek.

Ostatni przykład zdolności paranormalnych McMullena, o jakim opowiemy, dotyczył pewnej rzeźby wykonanej z argilitu - własności archeologa Jacka Millera z Port Clements w Kolumbii Brytyjskiej. Był to

niewielki przedmiot wyrzeźbiony w czarnym kamieniu

wielkości 2/3 ludzkiej dłoni. Argilit jest skałą ilastą, którą - podobnie jak talk -można z łatwością zarysować paznokciem czy przekroić nożem. Występuje w dużych ilościach na Wyspach Królowej Char-lotty, w pobliżu wybrzeża Kolumbii Brytyjskiej. W czasach prehistorycznych minerał ten często używano jako materiał rzeźbiarski.

Miller zdradził Emerso-nowi, że wie, skąd pochodzi artefakt. Eksperymentatorów nie interesowały

NIEZNAW ŚWIAT ® 19

zatem takie parametry, jak czas i miejsce, lecz historia zaprezentowanego przedmiotu: kto go wyrzeźbił, do czego służył itp.

McMullen ujął kamień w dłonie i od razu zaczął mówić. Przedmiot wykonał pewien Murzyn z Port-au-Prince na Karaibach. Człowiek ten urodził się i wychował w Zachodniej Afryce, skąd został porwany przez łowców niewolników i dostarczony na wyspy karaibskie. Tam przez pewien czas pracował, zanim ponownie go sprzedano, tym razem Anglikom.

Wtedy trafił do Kolumbii Brytyjskiej w okolice Bella Coola, na południe od Prince Rupert. Ostatecżnie czarny mężczyzna uciekł, znajdując schronienie u Indian. W wiosce poznał swą przyszłą żonę, z którą spędził resztę życia. Tam też wykonał rzeźbę z argilitu.

Opowieść dobra jak każda inna. Wydawałoby się - niemożliwa do zweryfikowania. Pomysł, że twórcą przedmiotu był Murzyn z Karaibów, uznano za całkowicie niedorzeczny.

Do czasu.

Po upływie kilku tygodni Emerson rozpoczął eksperymenty z innymi mediami i, kierowany ciekawością, poprosił je o podanie informacji na temat intrygującego artefaktu. Osoby nie znające się wzajemnie i nie mające nic wspólnego z badaniami archeologicznymi powtarzały jak mantrę, iż rzeźbę wykonał czarnoskóry mężczyzna z Karaibów.

Wreszcie w roku 1973 Norman spotkał swego byłego studenta Allena Tyyskę, który, jak się okazało, przez ostatnie pół roku badał kulturę afrykańską na Zachodnim Wybrzeżu Afryki, w takich krajach, jak Górna Wolta (obecnie Burkina Faso),

str. 20 9^

ki czyta z kamienia