ScannedImage 36

bę, gdyż do znanych kultów cargo należałoby dodać i te_f które są Jedynie wzmiankowane w notatkach i dziennikach misjonarzy 1 personelu administracyjnego, a o których poza faktem ioh istnienia nic więcej nie wiadomo. Pewna liczba kultów cargo jest znana jedynie z ustnego przekazu, inne znowu zupełnie zostały zapomniano. Przypuszcza się, że wiele kultów cargo nie zostało w ogóle zauważonych i odnotowanych, szczególnie w dwóch pierwszych etapach rozwoju wiary w cargo oraz w okresie kontaktów początkowych, m. in. dlatego, że okres ich rozwoju i działalności zbyt był krótki, niewielki był też zasięg ich oddziaływania oraz liczba zwolenników.

Krótka historia poszczególnych kultów cargo zostanie omówiona w porządku ohronologicznym. Wspomniano lata 1871—1975 rozwoju kultów cargo można umownie podzielić na cztery okresy. Okres pierwszy obejmuje lata 1871—191^* tzn, mniej więcej dwa pierwsze etapy rozwoju wiary w cargo. Okres drugi dotyczy lat 1'91*1-1933, czyli obejmuje trzeci etap rozwoju wiary w cargo. Trzeci okres to lata 193*^ł~‘l 9**5, ^a vięo czasowo te same, co czwarty etap rozwoju wiary w cargo. Czwarty wreszcie okres obejmuje lata po drugiej wojnie światowej (od 19*15), tzn. ozas z piątego etapu rozwoju wiary w cargo. Nie wszystkie jednak kulty cargo raie-szozą się w podanych przedziałaoh czasowych; niekiedy powstały w Jednym okresie i rozwijały się w następnym. Za kryterium zaliczenia kultu do danego okresu przyjęto datę Jego powstania.

3.1• Okres mitu pierwotnego (1871-191*0

V dwóoh pierwszych etapaoh rozwoju wiary w oargo trudno jost dopatrzeć elę wspólnot o charakterze kultowym; ludność, oczekiwała Jedynie spełnienia się opowiadań mitycznych o nadejśoiu lepszych czasów.

Tym niemniej wydarzenia z tamtych lat były interpretowane według tyoh właśnie wierzeń mitycznych i z tego względu mogą uchodzić za pierwotne i szozątkowe formy kultów oargo. Przypomnijmy te wydarzenia i mity.

3.1.1. Wydarz er ii a w Madang

V 1897 r. zbiegło z więzienia dwóch uzbrojonych skazańców. W pogoni za nimi został zamordowany w okolicach Madang ówczesny gubernator niemiecki von Hagen. Trzy lata później straciło życie dalszych trzech Europejczyków i jeden Chińczyk. Utwierdziło to Wyspiarzy w przekonaniu, żo można przeciwstawić się Białym, gdyż są tak samo śmiertelni, jak wszysoy inni ludzie. Niechęć wobeo administracji kolonialnej znalazła swój wyraz w przygotowaniu zbrojnego powstania w .190*1 r. prze— oiw obcej dorainaoji; postanowiono zabić 26 osób z personelu administra-