skan0064

NIEKTÓRE ZAGADNIENIA SPEKTROSKOPII W PODCZERWIENI SŁABYCH WIĄZAŃ WODOROWYCH

1.    Widma w podczerwieni układów ze słabymi wiązaniami wodorowymi.

2,    Model charge-transfer wiązania wodorowego. 3. Literatura.

1. Widma w podczerwieni układów ze słabymi wiązaniami wodorowymi

Przy rozpatrywaniu słabych oddziaływań międzycząsteczkowych, szczególnie słabych wiązań wodorowych, wyłania się często problem istnienia granicy między oddziaływaniem specyficznym poszczególnych atomów lub grup atomów należących do dwu cząsteczek a oddziaływaniem na cząsteczkę środowiska jako całości.

W świetle najnowszych danych [1—6] rola rozpuszczalnika jest następująca:

1)    cząsteczka rozpuszczalnika oddziałuje z najbliższą cząsteczką związku rozpuszczonego, tworząc mniej lub bardziej stabilny kompleks (oddziaływanie specyficzne):

2)    rozpuszczalnik oddziałuje na powstały już kompleks jako ciągły ośrodek dielektryczny (oddziaływanie uniwersalne).

Oddziaływanie pierwszego rodzaju między polarną grupą X—H cząsteczki RXH a aktywnym rozpuszczalnikiem, którego cząsteczki zawierają atomy tlenu lub azotu, prowadzi do powstania stabilnego kompleksu o ustalonej geometrii i składzie stechiometrycznym. Energia wiązania kompleksów tego rodzaju jest zbliżona do energii oddziaływań donorowo--akceptorowych i wynosi kilka kcal/mol. (Powstawaniu takich kompleksów

* Instytut Fizyki Doświadczalnej Uniwersytetu Warszawskiego.