Kinetyka chemiczna 249
k = v
CACB
~ K*(c®fv> h y
}A 7 B
(5.78)
gdzie Ao jest stałą szybkości reakcji w roztworze idealnym.
Współczynniki aktywności obliczamy na podstawie tzw. granicznego^ prawa Debye’a-Hiickla:
lg/7 = ,
gdzie siłę jonową przedstawia wyrażenie
/ = łEc(-z?[M].
i
Dla wody w 25°C stała ADH = 0,509 M-1/2, natomiast z, oraz c,- są, odpowiednio, liczbą ładunkową i stężeniem [M] Mego jonu.
Z wyrażenia (5.78) po zlogarytmowaniu otrzymujemy
lg A' = lg A o - Am V7 (az\ + bz% - z2AB»). (5.79)
Po uwzględnieniu warunku elektroobojętności zABr> = azA + bzB, wyrażenie przyjmie postać
lg A' = lg k0 - ADH [(1 - a) az\ + (1 - b) bz\ - 2abzAzB]. (5.80) Dla reakcji dwucząsteczkowej a — b = 1 i wr wadzie, w 25°C, mamy
lgA'2 = lgA'20 + l,018zAzBV7"; (5.81)
k() i A'2o są stałymi szybkości reakcji przy zerowej sile jonowej roztworu.
Siła jonowa roztworu jest oczywiście funkcją stężenia wszystkich jonów w roztworze (również pochodzących z dysocjacji soli, które nie biorą udziału w reakcji). Ten wpływ stężenia jonów na szybkość reakcji nosi nazwrę kinetycznego efektu solnego.
Przykład 5.21. W rozpuszczalniku w'odnym w temperaturze 25°C stała szybkości reakcji
S2Oi~ + 2T" -> 2SOl- + 12
wynosi 1,05 M-1 • s-1 przy sile jonowej I = 2,45 • 10-3 M. Jaka będzie wartość stałej szybkości przy sile jonowej roztworu / = 1,245 • 10-2 M?
Rozwiązanie. Wymiar stałej szybkości wskazuje na reakcję II rzędu. Z równania (5.81) wynika, że dla stałej temperatury 25°C
lg^2 = Ig^zo + 1,018zAzBV7 = B + A^I,
(5) Dla roztworów, w których siła jonowa 7 < 0.01 M.