skanowanie0001 (122)

CHROMATOGRAFIA GAZOWA Z DETEKCJĄ MAS (GC/MS) W ANALIZIE TOKSYKOLOGICZNEJ

Spektrometria mas

Od początku lat sześćdziesiątych spektrometria mas [1-4] stała się jedną z najszybciej rozwijających się technik analitycznych we współczesnej chemii organicznej. Zasada pomiaru oparta jest na analizie zjonizowanych cząstek substancji badanej. Żjonizowane cząstki mogą odpowiadać masie cząsteczkowej analizowanej substancji lub być jej fragmentami. Wyróżnia się kilka zasadniczych technik jonizacji, które przedstawiono poniżej.

Najprostszą i najbardziej rozpowszechnioną techniką jonizacji jest jonizacja strumieniem elektronów (El). Technika ta ze względu na prostotę jest powszechnie stosowana do identyfikacji lotnych substancji, szczególnie w połączeniu z chromatografią gazową, lub nielotnych albo termolabilnych w połączeniu z chromatografią cieczową. Widma mas, szczególnie wykonane w standardowych warunkach (np. przy energii jonizacji 70 eV), są powtarzalne, dzięki czemu powstały komercyjne bazy danych umożliwiające szybką identyfikację substancji na podstawie widma mas. Jest to podstawowa zaleta tej techniki jonizacji. Jonizacja strumieniem elektronów ma pewne wady. Pierwszą istotną wadą jonizacji El [5] jest zdolność jonizowania badanych próbek wyłącznie w stanie gazowym, więc tylko lotne próbki mogą być wprowadzane do źródła EL Stosuje się tutaj ogrzewanie próbki, co na wiele substancji działa destrukcyjnie. Niektóre z nich częściowo odparowują częściowo zaś rozkładają się na bardziej lotne produkty (np. CO, CO2, H2O), co powoduje, że zarejestrowane widmo El jest sumą widma substancji wyjściowej oraz widm poszczególnych produktów jej rozkładu termicznego. Takie widmo wypadkowe jest niestałe i niepowtarzalne, gdyż.żfnieiH-s^^^ze Wzrostem temperatury Slparowywania. Skrajnym przypadkiem jest sytuacjąj gdy badanaRubstancja w całości Sęgah-ożkładowi. Zarejestrowane w tym przypadku widmo mas zupełnie nie reprezentuj eSBpHtualnej fragmen|Sj]l substancji ,analizowanej. Drugim, może bardziej istotnym, ograniczeniem występujących pnJe/i-* anąlizy próbe|;,m^^M wystarczającą lotność jest nadmierna fragmentacja prowadiąsa do zaniku jonu molekularnego.¹ w widmie mas. Niektóre grupy związków^^^^Bznych, jś^^^óinie, ąllsohoIeBięłowodorotlenowe, dają; widma jBibez pasm iantVwŁMlSl|Mairiy.ch.

badaniu j^Bśtancji nieznanych pHSpŚS)być źródłem łżnacznyoh, błędÓSP interpretacyjnych.    ze wzrostem wielkości badanych cząsteczek (p^łi BBmas

^pif^^w®#ba powyższe ograniczenia stają się coraz?bardziej istotniąispr cząsteczek przekraczających ók. 1000 Da Qma)j^^*a EJ przestaje być naragólużyteczna. Z tych poV4doW_ postęp w rozwoju spektromćiiff mas objął główniaasp^^SnłMśfacji. Alternatywne do El spo: jfiby jonizacji albo pQwi|&śi|| intensywność względnąrpiterjónu: molekularnego®.^Bje mas, przy nadal kóBczji^pi wstępnym odparowywaniu !gMki -jonizacja chemiczną (CI) i jonizacja polem fMHHnb powodują.rdesóipeje jonów:: molekularnych z. ciała stałego lub roztworu bez konieczności uprzedniegoiwpr-ciwyjyania badanej śgfisfftńeif,- desorpcja polem (FD) i'spektrometria mas jonów wtórnych® jlMM J^pMgąkiie ostatnia grupa metod, usuwając podstawowy w ionizaciklHiS probleS prfgpowadzania próbek w stan pary, przesuwa'zakfeś badanych mas fftftwzbio 10’009 IMl a nawet powyżej 100 000 w przypadku jonizaqf§fM|lltaihi łozkładu

„...Jonizacja chemiczna (CI) jest najstfljli po El metodą joniżąęjij 1iiiwll>i|||ii|rffl1i|'l bardzo ,zbliżoną do swego pierwowzoru. Mimo5ś§Bj|te eliminuje 111 iiii1iiiii|(M||tiii^iiiti)Mi| iifii występującego w El (konieczność odparowywania pf##ft) ma od niej bardziej „delikatny” charakter, objawiający się znacznym powiększeniem intensywności wzglę^^Wpasm jęnów molekularnych, wynikającym ze znacznego ograniczenia procesu fragmen^S. Jej idea oparta