skanowanie0001 (232)

492

jestrować liczbę    impulsów pochodzących od promita

niowania emitowanego przez te dwa źródła, i) usunąć z domku źródło nr 1 (nie zmieniając położeniu .źródła nr... 2|,, a następnie rejestrować przez 2 minut V liczbę N2 impulsów pochoczących od promieniowania źródkA nr 2. r    |

6. , Po zakończeniu pomiarów przełącznik zakresów wysokiego napięcia ustawić na wartości minimalnej ( 100 V ) i wyłączyć przyrząd.

Opracowanie wyników

7.    Sporządzić wykres zależnóŚei I=f(U) korzystając z wyników uzyskanych w p.3 (dla przypomnienia I=N/t).

8.    Metodą najmniejszych kwadratów aproksyraować linią prostą odcinek charakterystyki I=f(U) tworzący plateau. Prostą aproksymująca plateau zaznaczyć na wykresie I=f(U).

9.    Na wykresie I=f(U) zaznaczyć napięcie i odpowiadającą mu szybkość zliczeń impulsów I .

10.    Porównując równanie wyznaczonej w p. 8 prostej aproksymującej plateau z równaniem (44.2) oraz korzystając z wartości I wyznaczonej w p. 9 obliczyć współczynnik Y nachylenia plateau (patrz wzór (44.3)) oraz niepewność jego wyznaczenia.

11.    Dzieląc zarejestrowane w p. 5 liczby impulsów    >; N^ ,3

N_Ł2 i N^_ przez odpowiednie czasy dokonywania pomiarów obliczyć szybkości zliczeń impulsów 1^ ,    i 1^

odpowiadające źródłom promieniowania oraz promieniowaniu tła.

12.    Korzystając ze ' wzoru (44.4) i wyników obliczeń w p.ll wyznaczyć czas martwy licznika z .

I ZASIĘGU PROMIENIOWANIA BETA W CIAŁACH STAŁYCH

Promieniowanie /3

R©~Zpad.    -j edn'fe'go"^w-h’eutronu^w jądrze

atomu ’w |pvotWtr7^,*^,*1ftS‘i'Semisja ■ promiefriowahia-- %fi (|^:,^vęiektronu naładowanego ujemnie e lub dodatnio- e⁺ ) i-    © anty neutri na (v) lub neu t r i na (v).    Równanie te j

pfeżętóipń^ zapisujemy symbolicznie w postaci

I W    |    (45.1)

lub ' "

zt^x'-I    (45.2)

gdzie-’’ ‘X^J-"T 'Y oznaczają 'umowńf"^s^mbbi'e^v chbmidzne:'-pierwiastka, którego jądro- ulega rozpadowi oraz pierwiastka, którego"jądro powstało w wyniku danej przemiany jądroWeg^^jfr-?M®^B^atomową (czyli liczbę porządkową pierwiastka chemicznego w układzie okresowym    pierwiastków,    równą |mic zbie    protonów    w    jądrze

atomowym a tyra samym liczbie elektronów obojętnego atomu danego pierwiastka), A ‘ liczbę’ masową;.'*;czyli liczbę -nukleonów (protonów i neutronów) w jądrze atomowym danego izotopu pierwiastka.

WidftiS^ner-g'etyOzne‘fi eiektrónów\ ematowanyOh w clzasie rozpadu promieniotwórczego £ jęffef widniOm    ó-• ściśle-'•©kreślonej

energii'maksymalnej • (^Ema^#. Rysunek 45.1 przedstawia zależność