Konferencja Narodów Zjednoczonych do spraw Handlu i Rozwoju (United Nations Conference on Trade and Development — UNCTAD) została zwołana w 1964 r. w Genewie z udziałem 120 państw, po czym została przekształcona w stały organ Zgromadzenia Ogólnego Narodów Zjednoczonych.
Podstawowym celem tego organu stała się obrona interesów krajów słabo rozwiniętych gospodarczo w handlu międzynarodowym.
Chodziło przede wszystkim o uprzywilejowane traktowanie tych krajów i stworzenie systemu preferencji dla eksportu ich wyrobów przemysłowych do krajów gospodarczo rozwiniętych.
UNCTAD przygotował też zintegrowany program surowcowy, składający się ze:
> wspólnego funduszu na cele finansowania międzynarodowych zapasów,
> wzajemnego powiązania wzrostu cen surowców i wyrobów przemysłowych,
systemu międzynarodowych umów towarowych.
W sumie chodziło o:
^ zwiększenie wpływów z eksportu surowcowo-rolniczego z krajów słabo rozwiniętych,
> stabilizację tych wpływów w relacji do dochodów z handlu międzynarodowego osiąganych przez kraje wysoko rozwinięte.